Πέμπτη 26 Μαΐου 2016

Think alternatively: Η αίσθηση της απώλειας

"Δεν είναι άρθρο, είναι σκέψεις... Σκέψεις που όσο και να θες να τις βάλεις σε σειρά, χορεύουν διάσπαρτα στο μυαλό σου για να σε παιδεύουν και να σε ταλαιπωρούν. Έφυγες, φύγατε, φύγανε και κάποια πάνε προς το καλύτερο άλλα προς το χειρότερο. Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι μεγαλώνω, ότι έχω υπάρξει το φως σε ανθρώπων το σκοτάδι ή ότι ξαφνικά υιοθέτησα το μοτίβο του σκεπτικιστή ανθρώπου. Σίγουρα μπορώ να σου πω πως το <<λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν>>. Τι σου συμβαίνει; Τι περιφέρεται γύρω σου και δεν σε αφήνει σε ησυχία; Έχασες τον εαυτό σου ή τον βρήκες; Απώλεια! Κάτι λείπει, πάλι κάτι λείπει. Κάποιοι λείπουν και λείπουν πολύ και βαθιά. Λείπουν απαντήσεις σε ερωτήματα, λείπουν άνθρωποι και εσύ βαδίζεις μόνος και σκυφτός περπατώντας σε έναν δρόμο δίχως συγκεκριμένο προορισμό. Αλλά είδες τι σου είπα; Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν. Τήρησε σιγή ιχθύος γιατί δεν έχεις κανένα δικαίωμα να πληγώνεις τον περίγυρο θρηνώντας τις απώλειες σου. Ξέσπα χτυπώντας τα χέρια σου σε ένα ντουβάρι, άκου ένα αγαπημένο σου τραγούδι πολλές φορές και δυνατά. Ό,τι σε καίει να το λες, ό,τι σε γεμίζει να το στηρίζεις και ό,τι σε κάνει δυστυχισμένο να το διώχνεις όσο είναι νωρίς... Τίποτα στο μέλλον δεν αλλάζει.
Δεν ήθελα ποτέ να περιγράφω με βαρύγδουπες λέξεις και εκλεπτυσμένο λεξιλόγιο καθετί που έπρεπε να περιγράψω. Το απλό και λιτό λεξιλόγιο ήταν και είναι το ατού μου... 
Η μουσική είναι ο ήχος του και οι στίχοι η υποστήριξή του.


Όσο και αν λείπουν, εγώ τους αγάπησα εδώ..."

(τα κείμενα "Think alternatively" αποτελούν κείμενα μη δημοσιευμένα τα οποία είναι φανταστικού χαρακτήρα και οποιαδήποτε ταύτιση με την πραγματικότητα, είναι εντελώς συμπτωματική)

Πέμπτη 12 Μαΐου 2016

Μυρωδιά Χριστουγέννων


Αχ, μύρισαν επιτέλους Χριστούγεννα! Όπου και να πας, τα μάτια σου βλέπουν φώτα που τρεμοπαίζουν με ή χωρίς μουσική.

Παντού βλέπεις την μορφή εκείνου του κοκκινοντυμένου παππούλη με την άσπρη γενειάδα. Του Άγιου Βασίλη! Του αγαπημένου σου προσώπου που όσο ήσουν παιδί, περίμενες πως και πως να έρθουν οι μέρες των Χριστουγέννων για να σου φέρει αυτό που λαχταρά η ψυχή σου. Μεγαλώνοντας έμαθες πως όχι μόνο δεν υπάρχει Άι Βασίλης αλλά τελικά σημαντικότερη είναι η υγεία και όχι το υλικό αγαθό. Αρκέστηκες στα απλά καθημερινά πράγματα. Μα και όμως ... υπάρχουμε και εμείς δίπλα σας που η καρδιά μας και η ψυχή μας είναι ακόμα παιδικές! Και φέτος, όπως και τις προηγούμενες χρονιές, γράψαμε το δικό μας γράμμα στον Άγιο Βασίλη. Μην βιαστείτε να με χλευάσετε, μα αυτή είναι η μαγεία των Χριστουγέννων. Αρκετά με τα θέματα της φτώχειας μας, αρκετά τα προβλήματα που ξημερώνουν καθημερινά, αφήστε και λίγο την ψυχή να χαρεί!

Το δύστυχο των ημερών είναι το ότι υπάρχουν γύρω μας οικογένειες που δεν μπορούν να έχουν απλά καθημερινά πράγματα όπως για παράδειγμα στέγαση, ρεύμα και άλλα τόσα που εμείς έχουμε. Τι Χριστούγεννα περνάνε αυτοί οι άνθρωποι; Άλλοι, δεν έχουν οικογένεια και είναι πιο μόνοι από ποτέ. Δεν έχουν χρήματα να φάνε ένα αξιοπρεπέστατο γεύμα αυτές τις γιορτινές μέρες. Κάντε μια πράξη καρδιάς και φιλοξενήστε στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι σας έναν από αυτούς. Είναι σαν να φιλοξενείτε τον ίδιο τον Χριστό μας που γεννάται. Προσφέρετε αυτό που σας περισσεύει προκειμένου να μπορέσουν και εκείνοι να χαμογελάσουν. Αφήστε την κακεντρέχεια και τον θυμό στην άκρη και οπλιστείτε με θέληση να βοηθήσετε τον πλησίον. Και αν τα λόγια μου ακούγονται πολύ κοινότυπα, τότε έχω να σας πω πως την έπαρσή μου σαν άνθρωπος μπορεί να την κουβαλάω για να γλιτώσω από τα δηλητηριώδη στόματα, μα αυτές τις ημέρες είμαι πιο παιδί από τα παιδιά.

Περιμένω πως και πως να ζυγώσουν αυτές οι δυο εβδομάδες που θα έρθω κοντά με τους δικούς μου ανθρώπους, φίλους και οικογένεια και να μοιραστώ μαζί τους υπέροχες στιγμές, διασκεδαστικές με υπερκατανάλωση αλκοόλ, γέλια, παιχνίδια και συζητήσεις. Εδώ που τα λέμε, ζηλεύω και αυτά που βλέπω στην τηλεόραση ή στα περιοδικά. Σοφίτες ξενοδοχείων, στολισμένες πόλεις, χιονισμένα τοπία, παραμυθένια δάση και ονειρεύομαι. Ζω για να ονειρεύομαι πως κάποια στιγμή θα τα γυρίσω και εγώ όλα αυτά! Γιατί κακά τα ψέμματα, χαλινάρι βάζεις μόνο στα άλογα και όχι στα όνειρα!


Ενώ γράφω την λίστα μου για το γιορτινό Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, για τις ετοιμασίες των γλυκών και των φαγητών που θα το συνοδέψουν, να μην ξεχάσω να το στολίσω με τα αγαπημένα μου αλεξανδρινά και γκι που θεωρούνται σήμα κατατεθέν των Χριστουγέννων. Η συνέχεια αυτής της λίστας μετά. Πρέπει να κάνουμε άλλη λίστα. Ο νέος χρόνος πρέπει να μας υποδεχτεί με άλλους στόχους. Παίρνω το μολύβι και γράφω λοιπόν: <<Εκτός από το ξεκαθάρισμα της ντουλάπας μου και το ξεκαθάρισμα των ανθρώπων που είχαν απώτερο σκοπό το πως να με βλάψουν, πρέπει να βάλω σε προτεραιότητα τις ουσιώδεις ανάγκες μου για περισσότερες στιγμές με αυτούς που πραγματικά με στηρίζουν και με αγαπούν. Και κάπως έτσι ξεκινώ να υποδεχτώ το νέο έτος αρματωμένη με περίσσεια δύναμη και αγάπη προς όλους αυτούς καθώς και προς τη δουλειά μου. Επίσης, αποφάσισα να μην αγχώνομαι για ασήμαντα πράγματα και να ασχοληθώ μόνο με ουσιαστικά. Και για να ξεκινήσω τις αλλαγές, πρώτα θα ξεκινήσω από τα εύκολα με μια απλή αλλαγή του look μου>>.

Η αρθρογραφία μου πάντα είναι στη πρώτη θέση για το νέο έτος. Στο τελευταίο μου για φέτος άρθρο λοιπόν, ενώ μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας, θα ήθελα να σας πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ για τη στήριξή σας γνωστούς/αγνώστους. Χωρίς εσάς τίποτα δεν έχει ουσία και τόσο μεγάλη σημασία. Εύχομαι ολόψυχα σε όλους καλές γιορτές με υγεία, ευτυχία, ψυχική ευημερία και αμέριστη χαρά για εσάς και τους δικούς σας αγαπημένους. Το νέο έτος να φέρει ότι επιθυμείτε και ακόμα περισσότερα.

Μυρίστε κουραμπιέδες, μελομακάρονα, δίπλες, μπακλαβάδες ... μυρίστε αγάπη ... μυρίστε Χριστούγεννα! Φάτε πολύ, πιείτε πολύ, γιατί ότι έχουμε εμείς σήμερα υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που δεν μπορούν τα έχουν. Καλά Χριστούγεννα σε εμένα σε εσένα, σε όλους μας.

"And so this is Christmas
I hope you have fun
The near and the dear ones
The old and the young"


(το άρθρο "Μυρωδιά Χριστουγέννων" δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο του 2014 από το AridaiaNews.gr)

2014 χρόνια Ελλάς!


Οδεύουμε προς τον επόμενο χρόνο και τελικά καταλαβαίνω μέρα με την μέρα πως λίγες έως μηδαμινές είναι οι αλλαγές. Αλλαγές που ξεκινούν, αν το καλοσκεφτεί κανείς, από εμάς τους ίδιους.

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή (λίγο πριν τα Χριστούγεννα) αντί να ευαισθητοποιούμαστε, βγάζουμε χολή, πίκρα και σχόλια που μόνο ταπεινότητα δεν μας προσδίδουν. Έτσι γίνεται με εμάς, τους γύρω μας και ... Ελλάς το μεγαλείο σου!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά. Ξεκινάμε από τον κόσμο γύρω μας. Ο κόσμος είναι δυστυχισμένος. Αν συμβαίνει αυτό λόγω του ότι κάτι του λείπει, τότε θα πρέπει να συνηθίσουμε πως πάντα κάτι θα μας λείπει. Κρίνει πολύ εύκολα ο ένας τον άλλον ξεχνώντας πως πρέπει ο καθένας να βάζει τον εαυτό του στην στιγμή αδυναμίας του απέναντι. Όπως λέει και το moto "μην με δείχνεις με το δάχτυλό σου,γιατί τα υπόλοιπα τέσσερα δάχτυλα δείχνουν εσένα". Με λίγα λόγια "μην κρίνεις ίνα μη κριθείς". Σαφώς και θα πρέπει να λάβουμε υπόψη το γεγονός πως ο κόσμος έγινε περίεργος λόγω φτώχειας, λόγω κακών συνθηκών επιβίωσης και ποιος μπορεί να βρει την λογική για να σκεφτεί τόσο λεπτά πράγματα.

Προκειμένου να λάβει κανείς την δόξα, προδίδει την εμπιστοσύνη πολλών. Σε γλυκαίνει η άτιμη η δόξα και σε κάνει καυστικό. Η καημένη η τηλεορασίτσα έχει γεμίσει από τους αφανείς εν καιρώ φτώχειας καλλιτέχνες που ποζάρουν μπροστά στη κάμερα για δεκαπέντε ακόμα λεπτά φήμης στο ενεργητικό τους. Βγαίνει ο άλλος και λέει <<Πόσα χρόνια μιλάει η Βόρεια Ελλάδα ελληνικά; Εκατό; Μιλάγανε Βουλγάρικα πριν τις απελευθερώσεις. Σου λένε δεν καταλαβαίνουν την ελληνική πάνω από την Λαμία>>. Καλέ μου άνθρωπε, αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ, πως μπόρεσες και έπαιξες το κεφάλι σου κορώνα γράμματα; Πως βγαίνεις με τέτοιο απαράμιλλο θάρρος (ίσως θράσος) να πεις εμμέσως πλην σαφώς τους Μακεδόνες Βούλγαρους; Έβαλες στο στόμα την καραμελίτσα των ανθελλήνων (που συνήθως τέτοιες κουβέντες λέγονται από εκείνους τους ανθρώπους του καυσαερίου, ναι για μερικούς από εσάς τους Αθηναίους τα λέω) και όποιον πάρει ο Χάρος; Η κάθε μια περιοχή έχει την δική της διάλεκτο. Πάρε παράδειγμα την Βόρειο Ήπειρο. Είναι Αλβανοί; Στην Θράκη είναι όλοι Τούρκοι; Στην Αττική, που είναι σχεδόν γεμάτη με Αρβανίτες, είναι Αλβανοί και εκείνοι; Δηλαδή Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα! Το ότι η Μακεδονία ήταν για εκατό χρόνια σε ξένα χέρια τους καθιστά ξένους και όχι Έλληνες; Αν το πάρουμε έτσι, ολόκληρη η χώρα ήταν τετρακόσια ολόκληρα χρόνια υπό την κατοχή των Τούρκων. Κανείς δεν είναι Έλληνας, είμαστε όλοι μας Τούρκοι! Για να μην παρεξηγηθώ όμως, δεν είμαι ρατσίστρια με καμία προαναφερθείσα εθνικότητα. Απλά είμαι Ελληνίδα, αγαπώ και στηρίζω την ΕΛΛΗΝΙΚΗ Μακεδονία με όλο μου το είναι. <<Αγαπημένοι φίλοι και εχθροί από την Βόρειο Ελλάδα μας, σε μια πρωινή εκπομπή χτες Κυριακή του Αγίου Αντρέα μίλησα για πολλά ανάμεσα σε αυτά για την ελευθερία, την γλώσσα και την ψυχή. Μια δυο κουβέντες για την γλώσσα παρερμηνεύτηκαν. Παρεξηγήθηκαν. Ξεκρέμαστες και αποσπασματικές όπως εκτέθηκαν στο σκοινί του διαδικτύου. Με "δείξανε" στο σημείο να αμφισβητώ την ελληνικότητα των Μακεδόνων>>. Δεκτή η συγνώμη αλλά δεν θα το σχολιάσω το υπόλοιπο μέρος της απολογίας σου. Άλλωστε τώρα, είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, στον πεζόδρομο της Ακρόπολης θα υπάρχει η Μακεδονία προσωποποιημένη. Ο Μέγας Αλέξανδρος σας έρχεται με τα χαιρετίσματά μας!

Πάμε παρακάτω. Χάος το θέμα της Αμφίπολης καθώς έρχονται στο προσκήνιο και τα Ελγίνεια μάρμαρα. Φυσικά σαν λαός δεν κάνουμε κάτι για να επιστραφεί η πολιτιστική μας κληρονομιά στο σπίτι της αλλά ακούμε και τα πυρά που ρίχνουν ο ένας στον άλλον. Τύπου "με ξένα κόλλυβα, μνημόσυνο κάνουμε". Τι εννοώ; Δείτε ιδίοις όμμασι τις εξής δηλώσεις: <<Θα φαίνονταν ακόμη πιο όμορφα όλα τα εκθέματα αν επανενώνονταν στο Μουσείο της Ακρόπολης, κάτω από τον γαλανό Αττικό ουρανό και στη σκιά του Παρθενώνα>> τάδε έφη Τζέφρι Ρόμπερτσον. <<Εμείς θέλαμε να δανείσουμε τα γλυπτά, σε όποιον θέλει να μας τα επιστρέψει πίσω>> Νιλ ΜακΓκρέγκορ. Αχ ευχαριστούμε πολύ που ΘΕΛΕΤΕ να μας ΔΑΝΕΙΣΕΤΕ τα γλυπτά ΜΑΣ. Το λαμβάνουμε μεγάλη υποχρέωση! Καημένη Ελλαδίτσα, σε έχουν πληγώσει βαθιά πολλές φορές και άλλο τόσο σε έχουν κατακλέψει. <<Πιστεύω ότι είναι καιρός η ελληνική κυβέρνηση μαζί με το αίτημα επιστροφής των Ελγινείων μαρμάρων, να θέσει και το θέμα των ευρημάτων της Αμφίπολης>> Σαράντος Καργάκος. Κύριε Καργάκο, ο θαυμασμός μου προς το πρόσωπό σας παραμένει ακέραιος και ολοένα αυξάνεται. Εγώ, εσείς και δυο ακόμα όμως δεν μπορούμε τελικά να βάλουμε στον Έλληνα μυαλό.

Από το γενικό στο ειδικό και αντίστροφα, όπως και αν το πάρει κανείς, όλα ξεκινάνε από το ανθρώπινο μυαλό, τον ανθρώπινο νου και ότι κατεβάσει ο κάθε εγκέφαλος αυτό πράττει είτε είναι λόγια είτε πράξεις. Ας ελπίζουμε κάθε μέρα που περνάει σε έναν καλύτερο κόσμο, συνεπώς και σε μια καλύτερη χώρα. Εν όψει του 2015, και πριν βάλουμε και εμείς τα καλά μας για τις γιορτές, κλείνοντας αυτόν τον χρόνο γραψίματος, πολύωρης σκέψης μετά από διάβασμα και αμέτρητων συζητήσεων, θα ήθελα να υπενθυμίσω σε όλους σας (προσθέτοντας και εμένα μέσα) πως στάσιμα μένουν μόνο τα δέντρα. Εμείς είμαστε άνθρωποι και πρέπει να είμαστε ευέλικτοι, να κινούμαστε και φυσικά να φέρνουμε τις αλλαγές στη ζωή μας. Ο ένας με τον άλλον για να σωθεί αυτή η χώρα, συνεπώς και εμείς!

(το άρθρο "2014 χρόνια Ελλάς!" δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο του 2014 από το AridaiaNews.gr)

Τετάρτη 11 Μαΐου 2016

Περί Αμφιπόλεως ... αναταράξεις!


Προκαλεί εντύπωση ακόμα και στους ανίδεους ή, αν θέλετε, λιγότερο γνώστες της ελληνικής ιστορίας. Προκαλεί θαυμασμό, σεβασμό και διαρκή περιέργεια για περαιτέρω πληροφορίες. Έχει ξεσηκώσει και θαμπώσει η ομορφιά του ακόμα και τους ανθρώπους του εξωτερικού.

Σύσσωμα τα ΜΜΕ προβάλουν ξανά και ξανά οτιδήποτε αφορά εκείνο και δεν ησυχάζουν αν δεν μάθουν κάτι περισσότερο. Ολοένα και πιο έντονος λόγος γίνεται για τον Τύμφο Καστά της Αμφίπολης. Για ένα μεγαλοπρεπές και αξιέπαινο δημιουργού μνημείο. Μιλάμε για το πολλών ετών παιδί της Αρχαιολογίας και, ίσως, το δεύτερο (μετά την Ακρόπολη) "καμάρι" της Ελλάδος. Πολλοί άνθρωποι ανεξαρτήτου ηλικίας, παρόλο που είχαν να ανοίξουν ιστορικό βιβλίο από τα μαθητικά τους χρόνια, έφτασαν σε βαθμό να ψάχνουν πηγές που να παραπέμπουν στην Αμφίπολη. Το Ίντερνετ, ο μέγας πληροφοριοδότης όλων, έχει πάρει φωτιά από τα "googlαρίσματα" σε ότι αφορά την Αμφίπολη. Το σχετικό blog που ενημερώνει καθημερινά τους αναγνώστες του, κάνει πάταγο σχολίων και επισκέψεων καθημερινά μία εκ των επισκεπτών είμαι και εγώ.

Υπάρχουν πολλές απορίες από το ευρύ κοινό, οι περισσότερες κοινότυπες, μα αυτή η μία απορία που βασανίζει τα μυαλά όλων είναι μήπως και τελικά το όνειρο όλων να βρεθεί η σωρός του Μεγάλου Αλεξάνδρου επιτέλους έγινε πραγματικότητα. Ο κάθε ένας στο δικό του μυαλό έχει τη δική του εμπεριστατωμένη άποψη. Ο κάθε ένας πιστεύει με απίστευτο στόμφο στα δικά του επιχειρήματα. Βέβαια εν έτει 2014 και σε μια δημοκρατική Ελλάδα ο καθείς μπορεί να πιστεύει όπου και όποιον θέλει. Σκοπός του άρθρου μου όμως δεν είναι για να πω εγώ την άποψή μου δημοσίως για την Αμφίπολη. Μετά από την καθημερινή μου επίσκεψη στο blog της συγκεκριμένης μελέτης, ένα άρθρο κίνησε την περιέργεια μου να το διαβάσω και μόλις ολοκλήρωσα την ανάγνωση, με γέμισε με συναισθήματα σύγχυσης.

Διάβασα λοιπόν πως στις ανακοινώσεις του Σαββάτου, μετά από πληθώρα ερωτήσεων των δημοσιογράφων προς την κ. Περιστέρη και τους συνεργάτες της όσον αφορά την ανασκαφή και τα οστά που βρέθηκαν, η κ. Μενδώνη εξέφρασε με έντονο τρόπο τον εκνευρισμό της για <<τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις που δόθηκαν>>. Δεν υπάρχει λόγος κ. Μενδώνη να εκνευρίζεστε με τις απαντήσεις των επιστημόνων που δίνονται. Πως θα μπορούσαν άλλωστε να βιαστούν να δώσουν κάποια απάντηση που σε μια έτερη στιγμή θα μετάνιωναν; Πως θα μπορούσαν να απαντήσουν με απόλυτη βεβαιότητα στα ερωτήματα των δημοσιογράφων που όλοι ξέρουμε πως όπως και να έχει θα κάνουν τα δικά τους σενάρια; Ποιος επιστήμων θα έπαιρνε το ρίσκο, εν ολίγοις, να ρισκάρει το κύρος του;

Βέβαια μην ξεχνάμε και το ενδεχόμενο πως οι απαντήσεις των επιστημόνων περνάνε πρώτα από την έγκρισή σας. Στην περίπτωση αυτή, δεν δικαιολογείται πάλι η έντονή σας αντίδραση για την επιμονή του κοινού να δει την φωτογραφία των οστών. Απεναντίας, θα έπρεπε να την θεωρήσετε αναμενόμενη καθώς όλοι "διψούν" για κάτι παραπάνω ενώ εσείς γνωρίζετε ήδη κάποια πράγματα εκ του ασφαλούς.

Το γεγονός πως μπορεί ο τάφος να είναι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, προκαλεί παγκόσμιο δέος. Οι ισορροπίες είναι τόσο λεπτές που χάνεται ο έλεγχος. Ακόμα και οι αρχαιολόγοι μεταξύ τους "φαγώνονται" και ο ένας "καταβροχθίζει" τον απέναντι με όσο πιο ευγενικό τρόπο γίνεται. Βγαίνει ο καθένας στην τηλεόραση και στον τύπο για πέντε λεπτά δημοσιότητας και λέει την δική του εκδοχή. Για ποιον λόγο να μην δίνονται φωτογραφίες της ανασκαφικής εργασίας στη δημοσιότητα; Μιλάμε για την ιστορία ΜΑΣ. Τόσο τρομερό ήταν να μην δει το ευρύ κοινό την φωτογραφία των οστών; Λες και το ανθρώπινο μάτι θα μπορούσε να αποκαλύψει σε ποιον ανήκουν! Επίσης, τα οστά θα πρέπει σαφώς και να μείνουν για μελέτη στα ελληνικά εργαστήρια. Υπάρχουν αξιόλογα ελληνικά εργαστήρια που θα μπορούσαν να καλύψουν την μελέτη τους.


Νομίζω πως δεν χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις για να πει ο καθείς τι πιστεύει. Μιλώ με τη φωνή των γύρων μου και βάσει των συζητήσεών μου μαζί τους. Εφόσον ο κόσμος δεν γνωρίζει και έχει απορίες που ίσως δεν είναι εύλογες για τα δικά σας δεδομένα κ. Μενδώνη, να τον ενημερώνετε. Δεν είστε αναγκασμένη, συμφωνώ, μα είστε αναγκασμένη τότε να μην εκνευρίζεστε ούτε με τις ερωτήσεις ούτε με τις απαντήσεις. Μετά την εικοσαετή σας παραμονή στο Υπουργείο, θεωρώ πως θα έπρεπε να συνηθίσετε τέτοιου είδους οξύ κλίμα διαβουλεύσεων. Δεν είμαι ειδική, δεν είμαι παντογνώστης. Πως θα μπορούσα άλλωστε να αμφισβητήσω εσάς και να αναμετρηθώ με την πολυετή εμπειρία σας; Πως θα τολμούσε μια απλή αρθρογράφος σαν εμένα να ανταγωνιστεί το δικό σας κύρος; Προκάλεσε αντιδράσεις η στάση σας και έντονες σκέψεις που αν θα μπορούσα να κάνω κάτι, αυτό θα ήταν να σας παραθέσω τις έντονες ανησυχίες του απλού λαουτζίκου που σας παρακολουθεί από το γυαλί της τηλεόρασης ή του υπολογιστή του. Και μην ξεχνάτε πως και εγώ με το δικό μου άρθρο, ρισκάρω το να προκαλέσω τον δικό μου αριθμό αντιδράσεων και πικρόχολων σχολίων για το θάρρος (ή θράσος) να κάνω αυτό το βήμα. Παρόλα αυτά, επειδή δεν ξέρω τι τελικά καλύπτεται από όλους εσάς τους ανθρώπους του Υπουργείου (γιατί μετά από τόσα που έχει "πάθει" η καημένη Ελλαδίτσα, όλα είναι δυνατά να τα περιμένεις) θα ήθελα απλά να σας υπενθυμίσω μια δήλωση του ιστορικού και συγγραφέως κ. Σαράντου Καργάκου, ο οποίος σε μια συνέντευξή του και μετά τα χιλιοειπωμένα του για το θέμα, είπε κάτι πολύ σωστό που μετέτρεψε πολλά μυαλά από κλειστά σε ανοιχτά. Είπε λοιπόν, <<Φοβάμαι ότι το σοβαρό το κάνουμε γελοίο στον τόπο αυτό. Και, ειλικρινά σας λέω, τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να βρεθεί ο σκελετός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, διότι και αυτόν θα τον θεατροποιήσουμε. Δεν είμαστε σοβαροί, ώστε να αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα ορισμένα πράγματα>>. Θα τον θεατροποιήσουμε κ. Καργάκο ή θα τον "θάψουμε" ξανά στο διάβα των επόμενων αιώνων γιατί κατ'αυτόν τον τρόπο συμφέρει την πολιτική μας ηγεσία;

(το άρθρο "Περί Αμφιπόλεως...αναταράξεις!" δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο του 2014 από το AridaiaNews.gr . Αναδημοσιεύτηκε επίσης από το Amfipoli News καθώς και την Αυριανή Μακεδονίας και Θράκης )