Δεδο-μένω...

Δεδομένο: 

Στοιχείο γνωστό ή αποδεκτό που αποτελεί βάση για περαιτέρω ενέργειες, κάτι που πρέπει να το έχουμε υπόψη. Αμφιταλαντευόμουν αρκετά χρόνια να αποδεχτώ το γεγονός πως υπάρχουν homo sapiens γύρω μας που αντιμετωπίζουν τον περίγυρό τους ως "δεδομένους". Δηλαδή τι πάει να πει "σ'έχω δεδομένο"; Πως μπορεί να είναι κανείς τόσο σίγουρος ότι ο διπλανός του θα είναι για πάντα παρόν; Μήπως η εσωτερική ανάγκη του καθένα να προσκολληθεί κάπου και να έχει δίπλα του έναν πιστό ακόλουθο τον κάνει να το πιστεύει αυτό;

Τα δεδομένα της φιλίας: 

Φιλίες χρόνων που πέρασαν σαράντα κύματα δυσκολιών και άλλες τόσες χαρές, γίνονται Σόδομα και Γόμορρα από μια τόσο δα λέξη που μπορεί να κάνει τον ανθρώπινο εγκέφαλο να γυρίσει ανάποδα! Όλοι (;) γνωρίζουμε πως τα απαραίτητα συστατικά για να πετύχει η συνταγή της φιλίας είναι η κατανόηση, η εμπιστοσύνη, η εχεμύθεια, η συμπαράσταση και θα προσθέσω και εγώ το "συναισθάνομαι" και την "ανοιχτομυαλιά". Την σήμερον ημέραν, καλύτερα να φτύσεις τον κόρφο σου παρά να πεις μεγάλη κουβέντα για τον φίλο σου. Δεν ξέρεις πως γυρίζει μπούμερανγκ ο τροχός και τα λούζεσαι όσα έχεις κοροϊδέψει. Και πάλι όμως, μιλώντας πάντα σε προσωπικό επίπεδο, δεν έχω να θυμάμαι ούτε μια φορά από το να εξιστορώ κάτι συγκλονιστικό της ζωής μου στις φίλες μου και να μην το έχουν δεχτεί (ή και το αντίθετο). Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν τις καθιστά δεδομένες! Τυγχάνει να πέφτουν στη λούμπα πολλοί σκεπτόμενοι πως "έλα μωρέ δεν παρεξηγείται, τόσα χρόνια φίλοι, σιγά" κτλ κτλ. Φιλαράκια μου, έχουμε μπερδέψει τα μπούτια μας! Άλλο "σε ανέχομαι", άλλο "σε αγαπάω και μένω φίλος σου". Είτε το ένα υπάρχει, είτε το άλλο, ένα είναι το αποτέλεσμα: όποιος από τους δυο μας ξεφτιλίσει την φιλία, τίποτα και καμία ανάμνηση δεν μας κρατάει μαζί. Ο φίλος σε αγαπάει για τον άνθρωπο που γνώρισε και επέλεξε για να μην κάνει ή λέει μόνος του βλακείες. Ο φίλος θα σε στηρίξει και θα τον στηρίξεις όταν υπάρχει πραγματική ανάγκη, όχι επειδή είναι δεδομένος αλλά επειδή το θέλει. Άλλωστε οι άνθρωποι μεγαλώνουν, τα χνώτα τους αλλάζουν και μπορεί να μην ταιριάζουν πια...

Τα δεδομένα των σχέσεων - πρώην σχέσεων: 

<<Τα δεδομένα κάποια στιγμή γίνονται ζητούμενα>>. Αυτό το εξαίρετο moto θα μπορούσε από μόνο του να εξηγήσει όλη την παράγραφο που θέλω να παραθέσω. Ένα από τα μυστικά μιας επιτυχημένης σχέσης είναι να μην θεωρείς επ'ουδενί τον άνθρωπό σου δεδομένο. Συνήθως δεδομένες θεωρούμαστε εμείς οι γυναίκες κατά κύριο λόγο. Αγαπητοί άντρες, σας αγαπάμε επειδή το θέλουμε, σας στηρίζουμε και σας οπλίζουμε με τα καθημερινά σας όπλα - αγαθά για να αντεπεξέλθετε σε δικούς σας "πολέμους" ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Σας συμπαραστεκόμαστε στις δυσκολίες σας και χαιρόμαστε με τις χαρές σας (σ.σ εδώ που τα λέμε χαίρεστε με πολύ χαζούς λόγους και όμως εκεί εμείς, το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά για να μην σας αφοπλίσουμε) επειδή ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ. Μην αλλάζετε τα γεγραμμένα και τα μεταποιείτε σε "γραμμένα" όμως! Γιατί όσο την γράφεις, σε σβήνει! Και όταν θα σε σβήσει ολοκληρωτικά, θα ψάχνεσαι. Θεωρείται τραγικό λάθος να πιστεύεις πως ο διπλανός σου θα σου δίνει καθημερινή επιβεβαίωση όσο εσύ δεν το εκτιμάς. Το ό,τι υπομένει κανείς είναι επειδή η αγάπη είναι ισχυρότερη από την φυγή. Όταν όμως θα μπει ο εγωισμός μπροστά, καμία αγάπη δεν υπομένει. Γίνεται σιωπή και κανείς δεν αναγκάζεται να υπομένει και να δέχεται. Στάχτη και μπούρμπερη σε όλα. <<Και πριν πονούσα και τώρα θα πονάω, καμία η αλλαγή>>. Τόσο απλά τα πράγματα.

Overdose αγάπης μπορείς να πάθεις και να δώσεις. Προστασίας, ασφάλειας, κατανόησης, συμβουλής, αγκαλιάς. Δώσε και πάρε. Μην θεωρείς ότι όλοι γύρω σου είναι δεδομένοι όμως. Θα σου χτυπήσει την πόρτα η μοναξιά και έτσι, ηθελημένα και μη θα της ανοίξεις. Βάλε σε μια ζυγαριά το τι ζητάς και τι πρέπει να δώσεις και η ισορροπία και των δύο θα φέρει το αποτέλεσμα που έχει ο καθένας μας ανάγκη.

#αγάπη #παντού

(το άρθρο "Δεδο-μένω..." δημοσιεύτηκε τον Οκτώβρη του 2015 από το AridaiaNews.gr)

Η δύναμη είναι μέσα σου!

Μεγαλώνοντας, με τις εμπειρίες που αποκτούμε στη ζωή μεταξύ άλλων κερδίζουμε ένα ακόμα αγαθό. Αυτό της δύναμης. Δεν έχει να κάνει με τον τύπο του χαρακτήρα που έχει διαμορφώσει ο καθένας, αν λάβει κανείς υπόψη πως υπάρχουν στιγμές που και οι λιγότερο δυναμικοί άνθρωποι (εκείνοι που κρατούν τους τόνους ήπιους) χάνουν τον έλεγχο της υπομονής και βγάζουν μια δυναμική συμπεριφορά. Η δύναμη συσσωρεύεται μέσα μας σε μία αποθήκη που όσο περισσότερο την χρησιμοποιείς, τόσο πιο εύκολα ξεπερνάς τις δυσκολίες σου.

•Θέλει δύναμη να φεύγεις μακριά από "τοξικούς" ανθρώπους. Εκείνους τους ανθρώπους που σου προκαλούν θυμό, μελαγχολία, στεναχώρια. Είτε είναι φίλοι είτε έρωτες είτε συγγενείς, λάβε υπόψη πως κανείς δεν θέλει να απομακρύνει κανέναν. Όταν όμως η κατάσταση έχει περάσει επί ξυρού ακμής, όσο και αν θες να τους κρατήσεις δίπλα σου μόνο κακό θα σου προσφέρουν. Δεν μπορούν να διαχειριστούν τα πάντα στη ζωή τους και πιθανώς μέσα σε αυτά είσαι και εσύ. Μακριά και αγαπημένοι λοιπόν για την καλύτερη υγεία όλων μας!

•Θέλει δύναμη να μπορείς να ξεπερνάς οτιδήποτε σε έχει πληγώσει, σε έχει πονέσει, σε έχει χαρακώσει. Να το πετάξεις από το μυαλό σου και να το αφήσεις σκονισμένο εκεί στο παρελθόν που του αξίζει να είναι. Προφανώς για να στάθηκες όρθιος στα πόδια σου, η δύναμή σου και η θέλησή σου ήταν ισχυρότερες από όσο αντιλαμβάνεσαι. Μην αναμασάς αναμνήσεις του παρελθόντος που δυσκόλεψαν τις τότε ημέρες σου. Επικεντρώσου σε αυτές που βιώνεις τώρα και να είσαι ευγνώμων στον εαυτό σου που κατάφερε να είναι σήμερα στη θέση που είναι.

•Θέλει δύναμη να μπορείς να αγαπάς με πόθο τους ανθρώπους. Αυτοί σε πόνεσαν, αυτοί σε πλήγωσαν και όμως εσύ συνεχίζεις να αγαπάς. Όχι φυσικά τους ίδιους. Δίνεις απλά μια ευκαιρία στον εαυτό σου να αγαπήσει και να αγαπηθεί ακόμα μια φορά για όσο. Η αγάπη είναι σαν τον ιστό της Πηνελόπης. Έργο που δεν τελειώνει δηλαδή. Όσο και αν θες να της αντισταθείς, είναι το φυτό που ανθίζει μόνο του μέσα σου και εσύ δεν μπορείς να το ξεριζώσεις.

•Θέλει δύναμη να είσαι ήρεμος και ήσυχος με την κοσμοθεωρία σου εσύ που ανέκαθεν θεωρούσες πως η ένταση είναι συνώνυμο σου. Να μπορείς να περιμένεις καρτερικά την επόμενη μέρα και να είσαι σίγουρος πως σου επιφυλάσσει μόνο ευτυχία. Εδώ που τα λέμε και το αντίθετο να συμβεί, έχεις λόγους να το προσπεράσεις γιατί η μεθεπόμενη μέρα δεν αργεί. Φυσικά μην ξεχνάς πως παίζουν σημαντικό ρόλο οι άνθρωποι που σε συντροφεύουν. Η δύναμη και η υπομονή είναι τα νέα σου βαλιτσάκια στο ταξίδι σου.

<<Βάζω στόχους. Ακόμα και να μην τους επιτύχω, υπάρχει η επόμενη μέρα να κάνω κάτι διαφορετικό από αυτούς. Διώχνω μακριά όποιον μου κάνει κακό. Αγαπώ πολύ και με όλη μου την καρδιά το χέρι που κρατάει το δικό μου. Ανατροφοδοτώ καθημερινά την δύναμή μου κάνοντας πράγματα που ικανοποιούν το "είναι" και το "εγώ" μου. Όσο και αν υπήρξα στην αφάνεια, τώρα θα ζω στην επιφάνεια... γιατί το αύριο εκτός από δικό σας, είναι και δικό μου!>> 

(το άρθρο "Η δύναμη είναι μέσα σου!" δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2015 από το AridaiaNews.gr)

Ερωτεύτηκες τον φίλο σου...

...σου αξίζει κρέμασμα κυρία μου!

Καλά, δεν ντράπηκες κορίτσι πράμα να ερωτευτείς τον φίλο σου; Τον άνθρωπο που μοιραστήκατε ζωή και κότα μαζί; Εμπειρίες, έρωτες, ώρες αμέτρητες δουλεύατε ο ένας τον άλλον ή ζητούσατε συμβουλές ο ένας από τον άλλον. Και όμως, όλα αλλάζουν με μιας. Με μια κουβέντα, με μια ματιά, σε ένα ακατάλληλο περιβάλλον υπό ακατάλληλες συνθήκες μπροστά σε κόσμο.

Στο μυαλό σου ο φίλος σου ήταν κάτι σαν αδερφός. Όχι τόσο αδερφός όσο προφανώς πίστευες πως είναι, πάντως το μόνο που είχες προλάβει να συνειδητοποιήσεις και να σχολιάσεις στις φίλες σου είναι πως εμφανισιακά "ε, δεν τον λες και άσχημο, μετράει ο άνθρωπος"! Μα φυσικά και μετράει! Εξαρχής που τον γνώρισες μετρούσε, γι'αυτό έγινε και φίλος σου. Τι ανωμαλία που κουβαλάμε εμείς οι γυναίκες; Μας αρέσει κάποιος εμφανισιακά και με τον καιρό αντί να τον κάνουμε δεσμό μας, τον κάνουμε φίλο μας. Σίγουρα θέλουμε διάβασμα, αλλά όχι από παπά, από μητροπολίτη! Καφέδες, ποτά, γέλια πολλά, πειράγματα, με κοινές παρέες. Πόσα βράδια είχες πρόβλημα και ήθελες να τον πάρεις τηλέφωνο να τον ρωτήσεις κάτι για συμβουλή αλλά κώλωσες μήπως ήταν με κοπέλα; Καλά έκανες εδώ που τα λέμε. Η παρέα σας περιοριζόταν στο κοινό σας στέκι και χρησιμοποιούσατε το τηλέφωνο ο ένας του άλλου μόνο για τον καθιερωμένο καφέ. Λες και έτσι έπρεπε να γίνει. Εσύ, μια ζωή μπερδεμένη, με ό,τι πιο ακατάλληλο θα μπορούσε να περάσει από την ζωή σου και αυτός μια από τα ίδια βάσει των λεγομένων του. Ποιος δεσμεύεται τώρα; Ρωτάς αν έχεις υπομονή για να αντέξεις έναν άνθρωπο δίπλα σου ή αν μπορείς να γίνεις τέτοιος άνθρωπος ώστε να σε αντέξει εκείνος;

Κάποια στιγμή το κλίμα στη φιλική σας σχέση αρχίζει να παίρνει άλλες διαστάσεις. Αρχίζει να μην φαίνεται τόσο φιλικό το σκηνικό και να ανταλλάσονται κουβέντες - καρφιά που αντί να σε αφήνουν αδιάφορη, σε βάζουν σε σκέψεις. Βρε λες; Μπα... Ιδέα σου θα είναι! Είστε φίλοι. Το δε κοντινό περιβάλλον και των δύο ως δια μαγείας, σας θεωρούν ήδη ζευγάρι που απλά τους το κρύβετε. Μοιράζεστε τα σχόλια όλων μεταξύ σας και γελάτε ξεκαρδιστικά, αν και στην ουσία εσύ γελάς μόνη σου. Ο άλλος στα λέει απλά για να δει την αντίδρασή σου χαζοβιόλα... "Φίλη, παντρέψου τον! Είναι κούκλος, σε γουστάρει και δεν το βλέπεις". "Είστε λίαν επιεικώς χαζές που μπορείτε και το πιστεύετε αυτό, που με φλομώνετε με ελπίδες τις οποίες δεν χρειάζεται καν να παίρνω καθώς με το παλικάρι είμαστε μόνο φίλοι. Δεν είναι δυνατόν να με γουστάρει και να μην έχω ιδέα". Βρε είναι ... Μόνο φιλικές δεν προβλέπονται να είναι αυτές οι αγκαλίτσες και τα σφιχτά φιλιά στο μάγουλο. Ούτε τα "καλά που πας; δεν θα κάτσεις να μου κάνεις παρέα;". Ομολογουμένως, έχει φίλους να του κάνουν παρέα και πίστεψε με θα περάσει πολύ καλύτερα από το να ακούει τις εμπειρίες τις δικές σου. Μέχρι που ένα βράδυ που'βρεχε, που'βρεχε μονότονα, "κάτσε κάτω να σου πω γιατί κοιμάσαι όρθια. Ο κόσμος το'χει τούμπανο και εσύ κρυφό καμάρι". Το και το, είπε και ελάλησε το παλικάρι. "ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!". "Σου φαίνομαι να κάνω πλάκα;". Φυσικά και δεν έκανε. Οκ, αντιμετώπισέ το ψύχραιμα. Καταρχήν, παραδέξου πως μετά από αυτά που άκουσες δεν τον βλέπεις φιλικά. Λες και περίμενες απλά να σε ξυπνήσει. Και ο αγών αρχίζει. Οδηγίες προς ναυτιλλομένες που κάνουν δεσμό με τους φίλους τους:

•Αγαπάμε τον δεσμό μας σαν φίλο μας όπως και πριν. Και φιλικά και πολύ πολύ πολύ πολύ ερωτικά, όπως του αξίζει άλλωστε. Τον αγαπάμε λίγο παραπάνω γιατί μας άντεχε σαν φίλη του τόσο καιρό, άκουγε εμπειρίες με πρώην και μπορεί να πάθαινε ψυχρολουσία χωρίς να έχουμε ιδέα. Τον αγαπάμε γιατί μας έχει ακούσει και μας έχει δει στην πιο χειρότερή μας πλευρά. Και δεν εννοώ ιδιαίτερα αυτή των νεύρων, αλλά της βλακείας, του ξεφτιλίσματος, του ποτού και όπως τέλος πάντων ένας νέος έρωτας σίγουρα δεν θα έβλεπε για τα πρώτα δύο χρόνια που θα ήσασταν μαζί.

•Δεύτερον, δεν γκρινιάζουμε στον φίλο μας γιατί ο φίλος μας γνώρισε την χαλαρή πλευρά μας και όχι την πλευρά της πίεσης. Πρέπει να σας πείσω όλες όσες διαβάζετε το παρόν άρθρο πως η γκρίνια προκαλεί κυτταρίτιδα για να σώσω πολλούς άντρες από σκηνικά ανεξέλεγκτης μουρμούρας. (Άντρες, για εσάς δουλεύω).

•Τρίτον, στον φίλο μας δεν κρατάμε ποτέ μυστικά. Του'χεις αποκαλύψει τι ρεζιλίκια έχεις κάνει από μεθύσι και δεν θα του πεις κάτι που σε προβληματίζει ή οτιδήποτε άλλο που θα έπρεπε πολύ χαλαρά και φυσιολογικά να μάθει; Ιεροσυλία. Δεν κρατάμε μυστικά από το κολλητάρι μας λοιπόν, γιατί αν αρχίσει και αυτός την μυστικοπάθεια η χαμένη θα βγεις εσύ και όχι εκείνος. Πίστεψέ με, είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα όταν τα μοιράζεστε όλα. Άλλωστε δύο μυαλά σκέφτονται πολύ καλύτερα ένα πρόβλημα από το να παιδεύεται το ένα μόνο του.

•Τέταρτον, όταν μαλώνουμε με τον φίλο μας, φροντίζουμε το πείσμα να κρατάει το αργότερο μερικές ώρες και όχι μέρες ολόκληρες. Γιατί κορίτσια μου, ο φίλος μάς ερωτεύτηκε για αυτό που είμαστε και όχι για κάτι διαφορετικό το οποίο δεν είμαστε. Ας ελέγξουμε λίγο τα παράπονα και ας παραβλέψουμε μερικά πράγματα γιατί αλλιώς μπροστά δεν πάμε. Δεν είπαμε να πάμε στο άλλο άκρο της θυματοποίησης αλλά όχι και να βγάλουμε τα κουμπούρια για ψύλλου πήδημα.

•Πέμπτον και τελευταίο, ο φίλος μας, όπως και ο κάθε φίλος της ζωής μας άλλωστε, είναι ξεχωριστός. Τόσο ξεχωριστός που δίνει νόημα μέχρι και σε ό,τι θεωρούσες ότι είναι ασήμαντο. Θα σου αποδείξει με τις πράξεις του πως όποιος και αν σε πόνεσε πριν από εκείνον, ήταν μια εμπειρία που πέρασες απλά για να περάσεις σαν γεγονός μέχρι να φτάσεις στη δική του αγκαλιά και να νιώσεις την σιγουριά που χρόνια αναζητούσες. Όχι την σιγουριά του ότι θα μείνει για πάντα, αλλά την σιγουριά ότι για όσο μείνει αυτό θα βλέπεις σταθερά. Την αγάπη στα μάτια του και στο χαμόγελό του. Εν ολίγοις, ο φίλος σου συνεχίζει να είναι φίλος σου προσθέτοντας και άλλες ιδιότητες επάνω του.

Φέρσου έξυπνα και όταν θα σου έρθει ο κεραυνός της εξομολόγησης, μην σκεφτείς για κανέναν λόγο το ότι θα χαθεί η φιλία. Βεβαίως και θα χαθεί η φιλία κούκλα μου. Γιατί ακόμα και αν δεν ήσουν εσύ η ενδιαφερόμενη και ήταν κάποια άλλη, πάλι θα χανόταν η φιλία. Δεν θα ήταν τίποτα το ίδιο με πριν και φυσικά δεν θα περνούσατε κοινά ξενύχτια εργένηδων. Οπότε, το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Ερωτεύσου και αγάπησέ τον με όλη σου την ψυχή γιατί ο φίλος σου δεν θέλει να κακοπεράσεις. Θα είναι ειλικρινής για τους σκοπούς του απέναντί σου όποιοι και αν είναι αυτοί. Όσο πιο εύκολα και γρήγορα συνεργαστείς, τόση διάρκεια και ευτυχία θα έχεις. Και που ξέρεις; Ίσως το κρέμασμα που σου είπα στην αρχή ότι θέλεις, να έρθει και να φάμε και κουφέτα. Περιμένω την μπομπονιέρα μου!

<<...Ξέρω καρδιά μου θα `ρθουν δύσκολοι καιροί 

Κι όμως η φλόγα αυτή που ανάβει στο κερί 

Όσο κι αν λιώνω μου μαθαίνει απ' την αρχή 

Να καίω για σένα ...>>

(το άρθρο "Ερωτεύτηκες τον φίλο σου..." δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 2015 από το AridaiaNews.gr)

Καλώς όρισες Σεπτέμβρη... Έτοιμοι και φέτος!

Όπα και να'μαι και φέτος ... Ναι, εγώ η πολυξέρα μανιακή με τις λέξεις και το συναίσθημα αρθρογράφος - σχολιαστής της επικαιρότητας από τις ζωές μας, τις ζωές σας και τις ζωές τους. Τάνια Πίντζου ονομάζομαι και φέτος (φυσικά και δεν άλλαξα όνομα) και ξεκινώ με το "Καλό χειμώνα" και "Εμπρός μαρς, τελειώσαν οι διακο-ποιες (;) και πρέπει να μπουν τα κεφάλια μέσα". Περάσαμε από πολλές πλευρές ένα σημαδιακό καλοκαίρι ... Πολιτικά θες; Οικονομικά θες; Συναισθηματικά θες; Το καλοκαίρι του 2015 για το δικό μου, τουλάχιστον, περιβάλλον ήταν ανατρεπτικό. Κανείς μας δεν κατάλαβε πότε πέρασε και πότε έρχεται ο Σεπτέμβρης. Παιδομάζωμα, σχολεία, δουλειές, σε λίγο θα ξεκινήσουμε να μαζεύουμε και τα καλοκαιρινά και ουφ!

Τι ήταν και αυτό με τα κυβερνητικά σκαμπανεβάσματα; Capital Control. Ο κοσμάκης λάλησε. Οι ουρές στις τράπεζες κάθε πρωί που πήγαινα στη δουλειά με κάνανε να αμφιβάλλω διαρκώς για το αν η οικονομική κατάσταση της Ελλάδος θα επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα. Οξύνεται κάθε μέρα και πιο πολύ. Βέβαια, για να λέμε και το δίκιο, ο Έλλην χρειαζόταν έναν έλεγχο στα οικονομικά του. Οι ανεξέλεγκτες και χωρίς μέτρο σπατάλες σε αγορές φυσικά γίνανε παρελθόν αν και οι καφετέριες, τουλάχιστον της Αριδαίας, δεν έμειναν ποτέ άδειες. Καφέ, τσάι και οτιδήποτε φθηνότερο έφευγε σαν κατανάλωση αλλά τουλάχιστον δεν κλείστηκε στο σπίτι ο κόσμος. Και οι συναυλίες που διεξήχθησαν πήγαν σχετικά καλά. Εκείνους τους συνταξιούχους και τα παππουδάκια που στήνονται στην τράπεζα τους πονά η ψυχή μου. Που για να βγάλουν το εβδομαδιαίο ποσό για τις πληρωμές τους, τα φάρμακά τους και την τροφή τους παρακαλούν χίλιες φορές τον Θεό να τους δώσει δύναμη και κουράγιο. <<Έχει ο Θεός κορίτσι μου>> άκουγα συχνά πυκνά και τους χαιρόμουν γιατί δεν χάσανε την πίστη τους και την ελπίδα τους. <<Το άδικο είναι για εσάς την νεολαία να τα βιώνετε αυτά και να είστε άνεργοι και εξαρτώμενοι από εμάς>>. Δεν είχε άδικο ο παππούς. Πολύς κόσμος άνεργος αδέρφια. Να θέλεις να δουλέψεις, να προσφέρεις, να παλέψεις να ανταπεξέλθεις και να βρίσκεις παντού εμπόδια.

Καλά μην χάσουμε και τελείως τον εαυτό μας όμως. Είχαμε ό,τι είχαμε και μια δεν είχαμε, αλλά έρωτες είχαμε. Βέβαια. Για το μόνο που δεν πρέπει να ανησυχεί ο Τσίπρας ή η Άνχελα είναι για τον ερωτευμένο Έλληνα που μπορεί φράγκο να μην έπαιζε ή να έπαιξε με το σταγονόμετρο αλλά οι καρδούλες χτύπησαν δυνατά και επίμονα! Τι πιο όμορφο, ε; Τα προβλήματα δεν σταματούν ποτέ αν το καλοσκεφτεί κανείς, αλλά πολλούς τους παίρνει τόσο από κάτω που δεν έχουν όρεξη ούτε να ξεμυτίσουν. Λογικό και παράλογο συνάμα. Ένα βρακί μας έμεινε και ένας έρωτας. Αν τα χάσουμε και αυτά, ζήτω που καήκαμε! Το καλοκαίρι δεν θα χάσει ποτέ την μαγεία του όσο υπάρχει ο έρωτας.

Για εσάς που οι διακοπές πήραν την ερμηνεία "διακο-ποιες", έχω να σας πω πως οι περισσότεροι βρίσκονται στη θέση σας. Καλά ούτε για εμένα προβλεπόντουσαν αλλά η παρέα με έπεισε και θα την κάνω την παρασπονδία και ό,τι μέλλει γενέσθαι. Το πολύ πολύ να μην έχουμε τσιγάρο να καπνίσουμε στην επιστροφή. Δεν βαριέσαι; Και πάλι καλό σε εμάς θα κάνουμε. Φυσικά και ζηλεύουμε αυτούς που ξεφάντωσαν άφοβα στους καλοκαιρινούς νησιώτικους προορισμούς. Προσωπικά, ζηλεύω όσους πήγατε στην Ιθάκη και ήσασταν αρκετοί γαμώτο αν κρίνω από τους φίλους μου στο Facebook. Χρόνια είναι ο dreaming προορισμός της καρδιάς μου. Αλλά είπαμε, η ελπίς είναι σαν την πεθερά. Πεθαίνει πάντα τελευταία! (Μελλοντική πεθερούλα μου φυσικά και αστειεύομαι, αλλά καλού κακού μην με διαβάσεις ποτέ. Θα φτύνεις τον κόρφο σου και θα ξεματιάζεις τον γιο σου για το κακό που τον βρήκε).

Καλό χειμώνα παίδες. Καλή σχολική χρονιά παιδιά μας και καθηγητές μας. Καλή αρχή στις δουλειές μας. Καλά μυαλά και ηρεμία (σ.σ οι λέξεις "ψυχραιμία" και "υπομονή" είναι στην black list μου). Στην διάθεσή σας και φέτος...

<<... ένα φιλί και τα όνειρα γίνονται πάλι ...>>

(το άρθρο-editorial ¨Καλώς όρισες Σεπτέμβρη ... Έτοιμοι και φέτος!" δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 2015 από το AridaiaNews.gr)

Η καλλιτεχνία του να είσαι άνθρωπος...

«Δικαιοσύνη, εργατικά χέρια, μυαλό ικανό να γενικεύει τις ιδέες, γλώσσα αρκετά εύστροφη για να τις εκφράζει... Να τα μεγάλα ευεργετήματα που έδωσε το υπέρτατο Ον στον άνθρωπο, κατ' εξαίρεση από τ' άλλα ζώα». 
Βολτέρος 

Εξαιρετικής σημασίας θεωρείται το ερώτημα πως μπορεί ένα ον να θεωρείται άνθρωπος. Να ξεπερνάει πνευματικά την ανθρώπινη υπόστασή του, να μην κρύβεται πίσω από το "συγνώμη" και το κυριότερο να μπορεί να αποφεύγει τυχόν αντιφάσεις του εγκεφάλου του και να μην πληγώνει τον συνάνθρωπο. Όχι δεν αποφάσισα να παραδειγματιστώ, ούτε και να κάνω τον αλάνθαστο δάσκαλο που δίδασκε και νόμο δεν εκράτησε. Μπορούμε να θεωρούμαστε άξιοι εργατικά, άξιοι σαν γνώστες της ιστορίας και των μαθηματικών, άξιοι της ανθρώπινης πλευράς μας όμως πόσο μπορούμε να θεωρηθούμε; Φυσικά και δεν εννοώ απαραίτητα το να κάνεις συνεχώς καλές πράξεις ή να αφήσεις τον καθένα να σε ποδοπατήσει... Εσύ, όμως πως συμπεριφέρεσαι; Όπως θα ήθελες να σου συμπεριφερθούν ή όπως κατά το δικό σου μυαλό θεωρείς πως είναι σωστό;

Ανέκαθεν λάτρευα και λατρεύω όλες εκείνες, που κατ'εμέ θεωρούνται εξέχουσες, προσωπικότητες που σέβονται άνευ όρων την προσωπικότητα του απέναντι ασχέτως φύλου και ιδεών. Σε δέχονται για τις απόψεις σου και την ποιότητα του μυαλού σου ανεξάρτητα με το αν συμφωνούν με την δική τους ιδεολογία ή όχι. Βρίσκουν χρόνο για εσένα ακόμα και αν οι 24 ώρες της ημέρας δεν φτάνουν για εκείνους. Κουβαλάνε στην καρδιά τους και στο μυαλό τους το όνομά σου και συχνά αναρωτιούνται πως είσαι και τι κάνεις. Καθώς περνούν τα χρόνια επιθυμούν και αναζητούν τις αναμνήσεις τους μαζί σου και προσπαθούν να βρουν ευκαιρίες για να τις ξεσκονίσουν και να τις φέρουν ξανά στην επιφάνεια. Σου υπενθυμίζουν να αγαπάς την ζωή σου, τους ανθρώπους που την ομορφαίνουν και όλα αυτά γιατί αγαπούν εσένα και θέλουν εσένα πραγματικά ευτυχισμένο. Σε αγαπούν όχι γιατί πρέπει αλλά γιατί επιθυμούν να σε αγαπούν ασχέτως των αποφάσεων που παίρνεις για την δική ΣΟΥ ζωή. Είναι η λεγόμενη ανιδιοτελής αγάπη και αν μου επιτρέπετε η κατάλληλη μορφή αγάπης που μπορεί να σου τύχει. Δεν είναι αγάπη με προϋποθέσεις και ανταλλάγματα. Επικεντρώνονται στα γεγονότα της ζωής που εξιστορούνται από εσένα τον ίδιο και από το δικό σου στόμα και όχι από εκείνες τις δεύτερες απόψεις των γύρω καλοθελητών. Αποφεύγουν να είναι απόλυτοι και να απαντούν σε όσα τους εξιστορείς με απόλυτο τρόπο σκεπτόμενοι πως είμαστε άνθρωποι και μπορεί να πέσουμε δύο και τρεις φορές στα ίδια λάθη. <<Να είσαι ισορροπημένος άνθρωπος και όλα θα έρθουν με μαθηματική ακρίβεια>> είναι η μόνη τους συμβουλή και όπως και να πράξεις, εκείνοι συνεχίζουν και καμαρώνουν.

Στην αντίθετη πλευρά έχουμε τις προσωπικότητες που μαθαίνεις πράγματα για εσένα. Πράγματα που δεν ξέρεις, δεν ήξερες και εκείνοι φυσικά μπορούν και ξέρουν. Δεν ξέρω και δεν μπορώ με βεβαιότητα να πω πως δεν έχουν άλλα ενδιαφέροντα στη ζωή τους έτσι ώστε να ασχολούνται με την δική σου. Δεν δέχομαι φυσικά ούτε και την παράμετρο που λένε πολλοί πως ζηλεύουν ή σε βρίσκουν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προσωπικότητα, καρποφόρο δέντρο για να πετροβολούν. Δεν τους σταματάς εύκολα. Ανοίγουν το στόμα για δύο λόγους: ή για να φάνε, ή για να κατηγορήσουν. Σοφοί επαΐοντες (όπως τους ονομάζει ένας φίλος) που πραγματικά τα ξέρουν όλα για εσένα και ίσως πολλά περισσότερα από όσα ξέρεις εσύ. Φυτρώνουν σαν γαϊδουράγκαθα σε κρανίου τόπο και όλοι οι προβολείς είναι επάνω τους. Αυτό μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα προσπαθούν να κερδίσουν, την έστω και λίγων λεπτών δημοσιότητα και συμπάθεια των πολλών. Μου θυμίζουν εκείνους τους διάσημους που επειδή έχουν καιρό να εμφανιστούν στο τηλεοπτικό κουτί, βγαίνουν στις μεσημεριανές "κίτρινες" εκπομπές και για λίγα λεπτά δημοσιότητας λένε και σταματημό δεν έχουν. Μόνο που δεν τους περνά από το μυαλό το γεγονός ότι κάποια στιγμή τα φώτα σβήνουν και όλα έρχονται στο φως. Ουδέν κρυπτόν υπό του ηλίου! Το μερίδιο ευθύνης δεν αποδίδεται εξ'ολοκλήρου σε αυτούς αλλά και στο ακροατήριό τους που χάσκουν και ενστερνίζονται οτιδήποτε τους σερβίρουν στο πιάτο. Το αποδέχονται και το κρατούν μέσα τους σαν σημαντική πληροφορία για να βαδίσουν ως άνθρωποι. Εννοείται πως όλα αυτά γίνονται πίσω από την πλάτη σου. Μην ξεχνάς πως το κακό ανέκαθεν έκανε την παρουσία του με αγγελική μορφή.

Οι δύο αντικρουόμενες απόψεις της ανθρώπινης πλευράς, σου δίνει ξεκάθαρα το αποτέλεσμα για το ποιους μπορείς άφοβα να κρατήσεις στη ζωή σου και ποιους να απομακρύνεις. Ούτως ή άλλως πάλι κακός θα είσαι για τους δεύτερους και ομοίως καλός θα είσαι για τους πρώτους.<<Ασήμαντοι άνθρωποι είναι εκείνοι που δέχονται τις απόψεις των άλλων, χωρίς να τις επεξεργάζονται οι ίδιοι>> Λέων Τολστόι. Εσείς ο περίγυρος, οι χάσκοι (που σας ονομάτισα πιο πριν) δεν θα ήταν προτιμότερο να κρατάτε την προσωπική σας γνώμη για τον κάθε απέναντι άνθρωπο βάσει αυτών που σας έχει δώσει και δείξει; Γιατί θα πρέπει δηλαδή να τους αφήσετε να σας την καταστρέψουν άδικα; Και στο κάτω κάτω της γραφής, εσείς στα λάθη σας είστε άνθρωποι και ο υπόλοιπος κόσμος στα δικά του λάθη είναι το μαύρο πρόβατο; Θέλει καλλιτεχνία να είσαι και να νιώθεις άνθρωπος. Άνθρωπος ολοκληρωμένος με ιδανικά και αξίες. Με φίλους και συγγενείς να κυνηγούν μια ακόμα ώρα μαζί σου, να μην βιάζονται να σε ξεφορτωθούν επειδή μπλοφάρεις ή φάσκεις και αντιφάσκεις. Θέλει καλλιτεχνία να είσαι ήδη έτοιμος να δεχτείς οτιδήποτε ακούσεις από την απέναντι πλευρά. Να μπορείς να σεβαστείς και να δεχτείς με όλη σου την ψυχή τα πάθη και λάθη που επέλεξε μια ανθρώπινη οντότητα να μοιραστεί μαζί σου. Και φυσικά, μην κρίνεις ίνα μη κριθείς. Αυτό προϋποθέτει την μεγαλύτερη μαγκιά από όλα!

«Αληθινά μεγάλοι άνδρες και γυναίκες είναι αυτοί που είναι φυσικοί, ειλικρινείς και τίμιοι με όλους όσοι έρχονται σε επαφή μαζί τους».
Γουίλιαμ Ντάνφορθ


(το άρθρο "Η καλλιτεχνία του να είσαι άνθρωπος..." δημοσιεύτηκε τον Μάϊο του 2015 από το AridaiaNews.gr)

Η απομυθοποίηση του έρωτα!

<<Έρωτας σαν βροχή... Όχι σαν καταιγίδα... σαν βροχή. Να φεύγει και να έρχεται ... Να δυναμώνει και να χαμηλώνει... Να δροσίζει και να πνίγει... Ν'απορροφάται από την γη, να χάνεται ... Πως έζησα έτσι; Γιατί δέχτηκα κάτι μισό για'μένα; Γιατί προσπάθησα να κρατήσω στις χούφτες μου κάτι, που ήξερα ότι θα μου δώσει μόνο μια ψευδαίσθηση δροσιάς και μετά θα με αφήσει πιο διψασμένη από πριν, με τα χείλη ξερά και την καρδιά στεγνή;>> 
Λένα Μαντά 

Το πρόβλημα όλων, φίλων, γνωστών, ακόμα και το δικό μου ήταν πάντα ένας χωρισμός τι επακόλουθα έχει. Τις Μ.Χ (Μετά Χωρισμού) ημέρες που σου φαίνονται τόσο κρύες και μοναχικές, δεν θέλεις και πολλά πολλά εδώ που τα λέμε και φυσικά αυτό που δεν θες επ ουδενί είναι τον καθένα να σου λέει αν έχεις δίκιο ή άδικο και αν θα γυρίσει το πρόσωπο πίσω ή όχι. Το θέμα φυσικά είναι προσωπικό και πρέπει να σώσεις τώρα εσένα... Ο καθένας επιβάλλεται να σώσει τον εαυτό του ειδικότερα όταν όντως μια ιστορία έλαβε τέλος. Τις happy days γεμάτες έρωτα το πρόσωπο κατείχε πρωταρχική θέση στο μυαλό σου, στις κλήσεις του κινητού σου, στα facebook μηνύματά σου και γενικότερα στο καρνέ σου! Ξυπνούσες το πρωί και αντί να δεις τι ώρα είναι, έβλεπες αν το "μωρό" είχε στείλει <<καλημέρα>> ή αν πήρε τηλέφωνο και δεν το άκουσες. Εν ολίγοις, ήταν ο με ημερομηνία λήξης Θεός σου! Προσκύνημα, τάματα και βάλε καταστάσεις.


Όταν το φ-χ-ψ πρόσωπο κατείχε δικαιολογημένα την εξέχουσα θέση στη ζωή σου και ήταν, εκτός από γνώστης, και ένας άνθρωπος της καθημερινότητάς σου για την όποια περίοδο, θεωρείται λογικό και επόμενο να σου λείπει λόγω αυτής της συνήθειας που όλοι βρίζουν. Είναι συνήθεια το να ξέρεις πως από στιγμή σε στιγμή θα το ακούσεις ή θα το δεις. Για να μην κάνουμε όμως κύκλους γύρω από το θέμα, <<ό,τι δεν λύνεται κόβεται>> είπε ο Μέγας Αλέξανδρος και εφόσον οι αποφάσεις πάρθηκαν, έμειναν οι πράξεις. Εμπρός μάρς!

Α' βήμα: Μια καλή πρόταση θα ήταν να απομυθοποιήσουμε το πρόσωπο. Επικεντρώσου στα αρνητικά του, στα ελαττώματα του. Γνωρίζω πως κανείς δεν είναι τέλειος (σ.σ. και πως θα μπορούσε να είναι άλλωστε;) αλλά τώρα δεν είμαστε σε φάση αυτογνωσίας και ψυχανάλυσης αλλά σε φάση διάσωσης συναισθημάτων και ... δακρύων! Ξεκίνα να σκέφτεσαι, πως αντιδρούσε επάνω στα νεύρα του, τι σπαστικές κινήσεις ή συνήθειες είχε και με τι υπομονή αντιμετώπιζες τις παραξενιές του. Φέρε στο μυαλό το αηδιαστικό άρωμα που μπορεί να φορούσε κάποτε ή μια σαχλαμάρα που έκανε και "έπεσε" στα μάτια σου αλλά προσπάθησες επί ματαίω να ξεπεράσεις και απλά προσπέρασες. Θυμήσου εκείνες τις ωραίες και πλουσίου λεξιλογίου προσβολές που σε είχαν στολίσει σαν Χριστουγεννιάτικο δέντρο επάνω σε νεύρα και θυμό και οτιδήποτε το μετάλλαξαν από το "The perfect date" στο "The worst date" .

Β' βήμα: Από εδώ πάνε και οι άλλοι. Βγες παρέα με φίλους έξω, όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται. Διασκέδασε σαν έφηβος που ήξερες ότι μέχρι τις 00:00 που θα έπρεπε να γυρίσεις σπίτι, θα έπρεπε να περάσεις όχι απλά τέλεια αλλά εκπληκτικά για να έχεις να πεις στους συνομηλίκους σου τι έκανες την προηγούμενη θεσπέσια βραδιά. Πιες λίγο παραπάνω, χόρεψε, γίνε ο χιουμορίστας της παρέας και παίξε με τα μάτια σου γιατί ποτέ δεν ξέρεις από που θα σου χαμογελάσει η τύχη. Άλλωστε τα καλύτερα ραντεβού και οι καλύτερες γνωριμίες, ξεκίνησαν από "τυχαίες"! Επικεντρώσου στην προσωπικότητά σου και στη περίπτωση που είσαι και εσύ ο ανοιχτόμυαλος, ανοιχτόκαρδος και party animal άνθρωπος, μην αγχώνεσαι και ξέρεις πολύ καλά πως να κάνεις την κάθε βραδιά μαγική για εσένα.

Θα έπρεπε φυσικά να καλύψω και την αντιπέρα όχθη. Αυτών που ερωτεύονται και δεν θέλουν να κάνουν τίποτα από όλα αυτά, γιατί <<γιατί έτσι>>. Γιατί γουστάρουν τον πόνο του έρωτα (σ.σ λαϊκιστί τον πόνο της καψούρας), γιατί φυσικά η ελπίς πεθαίνει πάντα τελευταία και ποτέ δεν ξέρεις τι ξημερώνει η αυριανή ημέρα. Ο καιρός γαρ εγγύς για την επιστροφή του ασώτου. <<Όλα είναι θέμα επιλογών και αποφάσεων>> είναι η καραμέλα μου εδώ και πάρα πολύ καιρό σε φιλικές κουβέντες. Εσύ επιλέγεις τι θέλεις να κάνεις. Εγώ δεν είμαι ούτε η ειδικός, ούτε η ψυχαναλύτρια, ούτε η ψυχολόγος. Δεν μισώ και δεν αγαπώ τον έρωτα. Στα δικά μου μάτια η λέξη <<έρωτας>> έχει πολλές διαστάσεις, πολλές ερμηνείες και τον θεωρώ ένα από τα ανθρώπινα ευαγγέλια που ο καθένας το συγγράφει όπως εκείνος δικαιούται. Αυτό που θα πω και το κράτησα για το τέλος είναι το εξής: ο έρωτας είναι κατάρα. Είναι μια γλυκιά, όμορφη κατάρα. Είναι μια δύναμη που σε εξουσιάζει όσο και αν εσύ εναντιώνεσαι προς αυτή. Είναι τα λόγια που φεύγουν από μόνα τους πριν προλάβεις να σκεφτείς τι είπες. Όλα αυτά που θέλεις να μοιραστείς και μετά κόπων και βασάνων συγκρατείς. Ο έρωτας είναι αλήτης... και εσύ είσαι θύμα του! Σε ξεσηκώνει, σε ανεβάζει στα σύννεφα, σε πετάει στο έδαφος και στο τέλος, ενώ σε βλέπει ότι μάτωσες, σου ρίχνει ξύδι στη πληγή! Έτσι για να συνέλθεις...

(-- αφιερωμένο σε εκείνη την φωνή που κάθε βράδυ πριν σιγήσει, δεν θα ξεχάσει να περάσει μια βόλτα από το αυτί μου. Και δεν είναι έρωτας... )

<<Όσοι μας είδανε μαζί, 

τον έρωτα φοβούνται, 

δεν ξέρω αν μας ζηλεύουνε, 

ή απλώς αν με λυπούνται, 

δεν ξέρουν τι είναι το μαζί, 

γι'αυτό δεν αγαπούν ...>> 

(το άρθρο "Η απομυθοποίηση του έρωτα" δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 2015 από το AridaiaNews.gr)

Η μερίδα του λέοντος!

Σημείωση της αρθρογράφου: Κανείς δεν θα πίστευε αν του έλεγα πως δέκα λεπτά πριν ξαπλώσω στο κρεβάτι, θα άνοιγα ξανά το laptop προκειμένου να γράψω ένα κείμενο και ας έβγαινε και άρθρο! Υπήρξα σε έναν λήθαργο αυτές τις ημέρες λόγω υποχρεώσεων, μέχρι που άναψε ένα λαμπάκι στο μυαλό μου το οποίο δεν μπορούσα να αφήσω να σβήσει... 
Έβαλα τον αγαπημένο μου ερωτικό ραδιοφωνικό σταθμό να ηχεί στα ακουστικά, έβαλα ξανά τα γυαλιά μου και ξεκίνησα...


Ανήρ! Το φύλο που βοήθησε το θήλυ προκειμένου να γεννηθείς εσύ, εγώ, ο δίπλα, ο παραδίπλα. Το ισχυρό και λατρεμένο φύλο των γυναικών. Μοιραίος, περίεργος, μυστηριώδης... Αυτός που έκανε μια Μαλβίνα Κάραλη να παλεύει σύγκορμη να εξηγήσει τον έρωτα και μαζί με εκείνη και όλες τις υπόλοιπες γυναίκες. Στα αλήθεια, πόσο περίεργο και εγκεφαλικά θανατηφόρο είναι να πέσεις στα δίχτυα του; Θεέ μου, όλοι αυτοί οι Αδάμ που μας περιβάλλουν πόσο περίεργοι μπορούν να γίνουν; Κάποτε είχα διαβάσει πως όποιος προσπαθήσει να εξηγήσει ένα γυναικείο μυαλό, οδηγείται στην τρέλα. Το ανδρικό; Να βιαστώ να απαντήσω με το φεμινιστικό moto πως δεν λειτουργεί σχεδόν ποτέ το σωστό κεφάλι για τις αποφάσεις τους;

<<Καλέ, μην μιλάς έτσι>> θα μου έλεγε η μάνα μου και οι μανάδες όλων των γιων ... Μάνα, μανάδες, γυναίκες, φίλες, γνωστές. Πολλές "επιτυχημένες σχέσεων" θα βιαστούν να με κατηγορήσουν για τα λεγόμενα. Εγώ ένα ξέρω, η μερίδα του λέοντος πέφτει πάντα επάνω τους! Τα πάντα πρέπει να τους ανήκουν χωρίς στην ουσία να ξέρουν αν μπορούν να τα κρατήσουν. <<Μου ανήκεις...>>. Ναι άνθρωπέ μου, θέλω να σου ανήκω μα κράτησέ με. Δεν με είχες παραγγελία άριστα κατασκευασμένη από τον δημιουργό μου που ήρθες να παραλάβεις και με άφησες στην άκρη μέχρι να με χρησιμοποιήσεις. Γυναίκα είμαι! Γυναίκα είναι και η μάνα σου και η αδερφή σου επίσης. Θα περιμένω στην δική σου στάση μέχρι να περάσεις με το λεωφορείο σου μα αν αργήσεις, παίρνω ταξάκι και φεύγω ... Γυναίκα είμαι!

<<Σε γουστάρει... είναι φως φανάρι>> λένε όλες οι γυναίκες στην υποψήφια νύφη - Πηνελόπη που περίμενε τον Οδυσσέα μερόνυχτα. Είναι φως φανάρι ή ... απλώς κρατάω το φανάρι; Τσουπ εκείνη την ώρα κάνει την εμφάνισή του ο γυναικείος εγωισμός. Θα κάθομαι εγώ μια αιθέρια παρουσία (σ.σ που να'σαι σίγουρος πολλοί ακυρωμένοι πρώην θα ζήλευαν να είναι στη θέση σου) να περιμένω το "Μολών λαβέ" το δικό σου; Ε όχι! Πάει πολύ. Και εκεί που πας να ανοίξεις την ορθάνοιχτη παλάμη σου, να τα μουτζώσεις όλα και να πάρεις το ταξί που λέγαμε, κορνάρει από απέναντι και σου κλείνει το μάτι! Να σιχτιρίσω; Να τον μουτζώσω και αυτόν; Γιατί καλέ μου δεν το αφήνεις το κορίτσι να πάει στην ευχή της Παναγίας; <<Επειδή μου ανήκει..>>! Ο άντρας ο κυνηγός, ο hunter... Που ήσουν μπροστά του και αυτός ανέβαλλε το κυνήγι σου για μετά. <<Αφού θα περάσει ξανά>>. Θα ξαναπεράσει ναι. Κάποια από αυτές τις φορές όμως που θα περάσει, να έχεις κατά νου πως θα είναι η τελευταία.

Γυναίκες γύρω μου περνάνε τα πάθη του Ιησού Χριστού από δαύτους τους άντρες. Βέβαια! Αντιστράφηκαν οι ρόλοι το 2015 και περιμένουν εκείνοι να τους κυνηγήσουν. Σιγά μην βγάλουμε και μαχαίρια. Οι μπαμπάδες σας, ωρέ παλικάρια, περίμεναν τις μανάδες σας να τους ρίξουν στα τάρταρα του έρωτα; Για ρωτήστε τους λίγο. Εσείς οι μανάδες μην μεγαλώνετε τους γιους σας σαν τον άντρα που δεν θα θέλατε να είχατε ποτέ. Βλέπω ξεροσταλιασμένες γυναίκες στις καφετέριες και στο facebook μέσω των status να περιμένουν το πράσινο φως λες και θα χάσουν το δέκα το καλό αν προχωρήσουν στον επόμενο. Έλεος!

Και μετά έχουν παράπονο.. <<Όλες είστε αναίσθητες>>. Απαντούν και αυτές <<και εσείς γαϊδούρια>>. Καλά εδώ που τα λέμε ο χαρακτηρισμός "γαϊδούρια", είναι επιεικής. Ποιος φταίει τελικά θα μου πει κανείς να ρίξω σε αυτόν τις ευθύνες; Οι άντρες φταίνε που γίνανε έτσι ή οι γυναίκες τους κάνανε έτσι; Ερωτευτείτε άνθρωποι! Ερωτευτείτε άφοβα. Ο πρώην και η πρώην δεν έμειναν καθόλου τυχαία στο παρελθόν. Αν έπρεπε και ήταν γραφτό να μείνουν, θα ήταν νυν. Μην ταλαιπωρείτε ο ένας τον άλλον άδικα. Δεν μας φταίει ο κόσμος αν χάσαμε μια μάχη. Ο εαυτός μας φταίει που αφήσαμε την μάχη να μας τον αλλάξει και να τον φοβίσει. Να τον κάνει να διστάζει. Ο κάθε έρωτας φέρνει κάτι μαζί του. Πως θα μπορούσες να πεις πως είσαι ολοκληρωμένος εμπειριών όταν τις διώχνεις μακρυά και δεν μαθαίνεις από αυτές;

"Feel the vibe,

feel the terror,

feel the pain, i

t's driving me insane..."

(το άρθρο "Η μερίδα του λέοντος" δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 2015 από το AridaiaNews.gr)

Bullying - Σχολικός εκφοβισμός: Ας μην θρηνήσουμε ακόμα περισσότερα θύματα

"Γιατί μου το έκαναν αυτό;" αναρωτιόταν ο 9χρονος μαθητής δημοτικού σχολείου Πλωμαρίου της Λέσβου, τον οποίο κρέμασαν στην μπασκέτα μαθητές της ΣΤ' τάξεως με την πρόφαση να κατεβάσει την μπάλα. Ο πρώτος παρακαλούσε να τον κατεβάσουν και οι υπόλοιποι μαθητές, όχι απλά δεν το έκαναν αλλά απεναντίας κουνούσαν την μπασκέτα περιγελώντας τον. Για να σωθεί έπεσε οικειοθελώς φυλάγοντας το κεφάλι του με αποτέλεσμα να σπάσει τα χέρια του. Θύμα εκφοβισμού εικάζεται πως είναι και ο 20χρονος φοιτητής που αγνοείται Βαγγέλης Γιακουμάκης.

Από τις καταθέσεις των υπόλοιπων συμφοιτητών, λόγος γίνεται για ένα άτομο που κορόιδευε και μίλαγε άσχημα στον Βαγγέλη. Λίγες δεν ήταν οι φορές που τον χτυπούσε κιόλας.

Έχετε παρατηρήσει αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού σας; Εκφράζει δυσαρέσκεια για το σχολείο βρίσκοντας σχεδόν επί καθημερινής βάσεως προφάσεις για να μην πάει; Δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί σε συνδυασμό με την καταθλιπτική του συμπεριφορά; Δεν είναι καθόλου απίθανο να είναι ακόμα ένα θύμα bullying. Ο σχολικός εκφοβισμός μπορεί να έχει πολλές μορφές. Η επιθετική συμπεριφορά, σωματική ή λεκτική (χτυπήματα, δαγκώματα, φτυσίματα, πειράγματα, ταπεινωτικοί χαρακτηρισμοί , καταστροφή προσωπικών ειδών, απειλές, αποκλεισμός από ομάδες, ρεζίλεμα κλπ) ψυχολογική ή κοινωνική, ακόμα και ηλεκτρονική μπορεί να είναι η μορφή του σχολικού εκφοβισμού. Φαίνεται σαν μια παιχνιδιάρικη καθώς και αστεία κατάσταση έχοντας ως αποτέλεσμα κάποιος να είναι ο θύτης και κάποιος το θύμα.

Ο θύτης 

Ο θύτης έχει το πρόσωπο εκείνου του μαθητή που συνήθως έχει χαμηλότερες επιδόσεις στα μαθήματα από το θύμα. Πιθανώς προέρχεται από μια οικογένεια όπου ο θυμός, τα νεύρα, οι έντονοι τόνοι επιβολής του γονέα επάνω του τον κάνουν να ψάχνει και αυτός ένα θύμα προκειμένου να νιώσει σημαντικός ή απλώς διαφορετικός από τους υπόλοιπους. Θεωρεί φυσιολογική αυτή τη συμπεριφορά εφόσον με αυτή τον αντιμετώπισαν οι ίδιοι του οι γονείς. Νιώθει τρομοκρατημένος και για να κρύψει αυτά του τα συναισθήματα, παρενοχλεί τον απέναντι. Γι'αυτόν τον λόγο και τα θύματά του είναι πιο αδύναμα στη συμπεριφορά από εκείνον και μπορεί να κερδίσει την προσοχή τους. Στη περίπτωση που ένα από αυτά τα παιδιά είναι και το δικό σας, θα πρέπει να του αποδείξετε πως η συμπεριφορά του είναι απαράδεκτη καθώς να ορίσετε όρια και κανόνες όσον αφορά την καθημερινότητά του, την οποία αποτελείτε και εσείς οι ίδιοι γονείς. Η ηρεμία ξεκινά εκ των έσω και αυτοί είστε εσείς! Φροντίστε ο ελεύθερος χρόνος του να είναι γεμάτος από δραστηριότητες που δεν περιλαμβάνουν βία και θυμό. Μην αποκλείσετε το ενδεχόμενο να χρειαστείτε τη βοήθεια ενός παιδοψυχολόγου. Έρευνες έχουν δείξει, πως μεγαλώνοντας αυτά τα παιδιά ενδέχεται να καταλήξουν χρήστες ναρκωτικών, να μπλέξουν με τον αλκοολισμό, να προκαλέσουν ενδοοικογενειακή βία ή να εμπλακούν ακόμα και σε εγκληματικές ενέργειες.

Το θύμα 

Το θύμα έχει το πρόσωπο του μαθητή που έχει ικανοποιητικές έως εξαιρετικές επιδόσεις στα μαθήματα. Είναι ήπιων τόνων χαρακτήρας και δεν έχει ως σκοπό να τραβήξει τα βλέμματα όλων. Είναι ο λιγότερο δημοφιλής στο σχολείο γιατί ποτέ δεν κυνήγησε την εύνοια των συμμαθητών του όσο των δασκάλων του. Στη περίπτωση του εκφοβισμού, θα διστάσει να σας το ομολογήσει επειδή φοβάται την αποδοκιμασία των θυτών ή επειδή ενδόμυχα πιστεύει πως εκείνο φταίει για το γεγονός που του συμβαίνει. Βρείτε τρόπους ή και ανθρώπους για να θίξετε το θέμα μέχρι να σας εμπιστευθεί το πρόβλημά του. Προσφέρετε όλη σας τη στοργή και υποστήριξη επάνω του και επικροτήστε την πράξη του αυτή το να μιλήσει σε κάποιον ενήλικο για αυτό που του συμβαίνει εφόσον δεν μπορεί ο ίδιος να το διαχειριστεί. Τονίστε του το γεγονός ότι την λανθασμένη συμπεριφορά σε αυτή τη κατάσταση δεν το έχει εκείνο αλλά ο θύτης. Μην βιαστείτε να δώσετε τη συμβουλή το να επιτεθεί ομοίως την επόμενη φορά γιατί η βία δεν αντιμετωπίζεται με βία. Απεναντίας οξύνεται! Συμβουλεύστε το να αποφεύγει να βρίσκεται μόνο σε πολυσύχναστα μέρη που ενδεχομένως να βρίσκεται ο θύτης, να αγνοήσει τα πειράγματα μένοντας ήρεμος έτσι ώστε ο θύτης να μην βρίσκει πλέον το θύμα ενδιαφέρον. Επίσης, προτρέψτε το παιδί σας να κάνει φίλους και να μην αντεπιτίθεται. Εσείς με την σειρά σας ενημερώστε τους δασκάλους και τον διευθυντή.

Δάσκαλοι 

Επιτακτική ανάγκη είναι να προσθέσουμε την παράμετρο των δασκάλων. Κατανοούμε το γεγονός ότι ο δάσκαλος δεν μπορεί να έχει τα μάτια του και τα αυτιά του διαρκώς επάνω σε όλα αυτά τα παιδιά. Σίγουρα κάποιο θα του ξεφύγει και σίγουρα κάτι θα γίνει και δεν θα το υποψιαστεί αμέσως. Είναι απαράδεκτο το γεγονός για έναν δάσκαλο όμως, το να βλέπει ένα παιδί θύμα πάνω σε άλλα παιδικά χέρια και να μην επεμβαίνει. Παίρνοντας υπόψη την πρώτη περίπτωση του 9χρονου μαθητή από την Λέσβο, όλο το σκηνικό των μαθητών προς το θύμα έγινε μπροστά στα μάτια του δασκάλου-γυμναστή ο οποίος δεν πήρε θέση. Λίαν επιεικώς απαράδεκτο κύριε! Θα μπορούσε να ήταν το δικό σας παιδί αυτό το θύμα που συμβάλλατε και εσείς με τον τρόπο σας να "κεντηθεί" το ψυχολογικό του χάος. Ενημερώστε τους γονείς και τον διευθυντή για κάθε τι που δεν μπορείτε να διαχειριστείτε, για εκείνο που σας φαίνεται διαφορετικό και παρατραβηγμένο του φυσιολογικού. Βοηθήστε σε συνεργασία με τους γονείς να σταματήσει το bullying. Προβάλετε projects στη τάξη καθώς και στις ενημερωτικές συναντήσεις με τους γονείς για τον σχολικό εκφοβισμό και προλάβετε τα χειρότερα. Στην περίπτωση του γονέα που δεν δέχεται την ενημέρωσή σας για το παιδί του (ο οποίος τυγχάνει να είναι θύτης), απευθυνθείτε σε έναν ανώτερο αρμόδιο φορέα τύπου κοινωνική πρόνοια.

Ας μην θρηνήσουμε ακόμα περισσότερα θύματα ενός παιχνιδιού που καταλήγει σε ψυχολογικά προβλήματα, εξαφανίσεις ή αυτοκτονίες.

* Αφιερωμένο στον Άλεξ Μεσχισβίλι, ο οποίος θα ήταν τώρα 20 χρονών!

(το άρθρο "Bullying-Σχολικός εκφοβισμός: Ας μην θρηνήσουμε ακόμα περισσότερα θύματα" δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2015 από το AridaiaNews.gr)

Του Αγίου... ΒάλεΓιαΜέναΠίνω!

<<Ο έρωτας είναι ένας ωκεανός αισθημάτων που περιβάλλεται από έξοδα>> Thomas Dewar , 1864 - 1930, Βρετανός επιχειρηματίας 

<<Ξέρεις τι είναι ο έρωτας; Το άγριο μπλε της θάλασσας, το βαθύ κόκκινο της παπαρούνας, το φλύαρο πράσινο του λιβαδιού. Το μεθυσμένο πορτοκαλί του χειμωνιάτικου ήλιου>> 
Αλκυόνη Παπαδάκη 

Η χαρά των μαγαζιών και των ζαχαροπλαστείων. Τα εγκαίνια που κάνουν ξανά και ξανά κάθε χρόνο τα ανθοπωλεία για να ρίξει ο Βαλεντίνος την Βαλεντίνα και να της δείξει πόσο πιστός, καλοκάγαθος και ερωτευμένος είναι. Φεύγουν ντουζίνες τα τριαντάφυλλα και τα αρκουδάκια συνοδευόμενα από τα <<Σ'αγαπώ μωρό μου>> και τρέχουν σαν τρελές αυτές στους δρόμους να προλάβουν να ψωνίσουν για το βράδυ. Να κάνουν ετοιμασίες για να δείξουν με τον τρόπο τους και αυτές πόσο τρελά ερωτευμένες είναι με τους Βαλεντίνους τους. Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά, η κατάσταση. Και κάπου εκεί δίπλα από αυτά τα ερωτευμένα πιτσουνάκια, βλέπεις κάτι φατσούλες να δυσανασχετούν και να καταριούνται την ημέρα αυτή. Μιλάμε για τους ανθρώπους που δεν γιορτάζουν τον Άγιο Βαλεντίνο αλλά τον Άγιο ΒάλεΓιαΜέναΠίνω!


Χαίρονται με τις βιτρίνες, τις καρδούλες και τα σχετικά της ημέρας, λιώνουν με κάτι εκπλήξεις που συμβαίνουν μπροστά τους αλλά μέσα τους δυσανασχετούν λιγάκι. Όχι λόγω κακίας αλλά γιατί επέλεξαν εκείνοι ή κάποιος άλλος για εκείνους να είναι μόνοι αυτή την ημέρα. Μην νομίζετε, κάνουν και αυτοί τις ετοιμασίες τους. Περνάνε από το ζαχαροπλαστείο καμιά βόλτα, φεύγουν όλως τυχαίως με δυο κουτιά πάστες, παίρνουν προσπέκτους από την καλύτερη πιτσαρία της περιοχής και είναι έτοιμοι για την δική τους Valentine's night. Κοντά στον νου και η γνώση. Πάντα έχουν στο μυαλό πως παραπέρα κείτεται άλλο ένα μπακούρι σαν αυτούς που ετοιμάζει και αυτό την δική του βραδιά Αγίου Βαλεντίνου. <<Είσαι για κανένα ποτάκι αργάμιση το βράδυ να γιορτάσουμε μπακουροday Βαλεντίνου;>>. <<Μέσα>>.

Το κουδούνι χτύπησε και εκεί που έχεις μια μικρή ελπίδα πως κάποιος θυμήθηκε και εσένα τέτοια μέρα, δεν είναι άλλος από τον μεγαλύτερο έρωτά σου, τον ντελιβερά. Πάρε και ένα φιλοδώρημα έτσι επειδή δεν άργησες να μου φέρεις την πίτσα! Τρως την πίτσα, τρως και δυο-τρεις παστούλες, τελειώνει και ο κλασσικός 14rth February <<Σωματοφύλακας>> και αυτή η φωνή της Γουίτνει Χιούστον σε κάνει να μην θες να σταματήσεις να κλαις. Ανασκουμπώσου και πήγαινε για ποτό.

Βρίσκεις τον συνάδελφο μπακούρι σε μια γωνιά να κλαίει και αυτός την μοίρα του και αρχίζετε να λέτε τον δακρύβρεχτο πόνο σας. Ποιος έφταιγε, ποιος όχι, γιατί είσαι μόνος και στο τέλος καταλήγετε να είστε και οι δυο πολύ καλά παιδιά, να φιλιέστε σταυρωτά και να είστε τύφλα μεθυσμένοι. Και κάπου εδώ αρχίζει και ο μονόλογος του... μεθυσμένου:

•ΑΡΝΟΥΜΑΙ να προχωρήσω την ζωή μου με κάτι υποδεέστερο αυτού που είχα γιατί θα τον παιδέψω και δεν θα μπορώ να είμαι αυτό που θέλω να είμαι.

•ΑΡΝΟΥΜΑΙ να προχωρήσω την ζωή μου γιατί αν δεν ερωτευτείς και δεν ενθουσιαστείς εξαρχής, μην περιμένεις την φώτιση του Αγίου Πνεύματος.

•ΑΡΝΟΥΜΑΙ να προχωρήσω την ζωή μου γιατί δεν είμαι έτοιμη να δεσμευτώ (σ.σ όχι ότι πριν δεν ήμουν δεσμευμένη αλλά να, μεθυσμένη είμαι και πρέπει να συνεχίσω τον μονόλογό μου αγκαλιά με τον φίλο μου) και δεν είμαι έτοιμη να μου κάνει κουμάντο κάποιος.

•ΑΡΝΟΥΜΑΙ να δεσμευτώ γιατί δεν μπορείς να είσαι καψούρης με την πρώην και να σε φιλάει η νυν.

<<Συμφωνώ, συνέχισε δικέ μου ... χικ>>

•ΑΡΝΟΥΜΑΙ να γιορτάσω του Αγίου Βαλεντίνου με κλάματα γιατί δεν μου αξίζει να κλαίω αλλά να γελάω!

•ΑΡΝΟΥΜΑΙ να θέλω να προσέχω την διατροφή μου και ας έχω γίνει σαν γουρούνι γιατί μόνο με το φαΐ χαίρομαι!

•ΑΡΝΟΥΜΑΙ να θέλω να σταματήσω να πίνω απόψε για όλα αυτά που είπα πριν οπότε γεια μας!!!

Και κάπως έτσι βρίσκει το ξημέρωμα τον καημένο ελεύθερο Βαλεντίνο αρσενικού ή θηλυκού γένους. Λιώμα από το ποτό και με ένα κεφάλι γεμάτο νόμους του "αρνούμαι". Ξαπλώνει στο κρεβάτι για ύπνο με τα ρούχα ψελλίζοντας <<Βαλεντίνοι και βλακείες. Χικ>>. Μια διαρκή άρνηση από την αρχή έως το τέλος της ημέρας. Ε ναι, έτσι πρέπει! Εσείς γιορτάζετε αγκαλιά με σύντροφο και κάνετε αγαπούλες, το καημένο το μπακουράκι ποιος το σκέφτηκε; Ο ντελιβεράς και άλλος ένας συνάδελφος της ιδίας μοίρας. Δεν γουστάρει ο άνθρωπος σήμερα, τι να κάνουμε; Του χρόνου λοιπόν, με το καλό όλοι σας διπλοί (σ.σ όχι στο πάχος, σε άτομα)!

Χρόνια σας πολλά ερωτευμένοι και ερωτευμένες! Να είστε αγαπημένοι όλες τις 14ες ημέρες και των 12 μηνών...

Χρόνια πολλά μπακούρια μου, αγκαλιά με το ράφι και απόψε ενώ έχει αδειάσει ότι αλκοολούχο ποτό βρίσκεται επάνω του. Όπως και να'χει είτε έτσι είτε αλλιώς, όλοι γιορτάζουμε. Οι μεν τον έρωτα, οι δε την μοναξιά!

(το χιουμοριστικό άρθρο ¨Του Αγίου... ΒάλεΓιαΜέναΠίνω" δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2015 από το AridaiaNews.gr)

Κακές συνήθειες

<<Ένα πρόβλημα σε αυτόν τον κόσμο είναι ότι είναι πολύ πιο εύκολο να παρατήσεις τις καλές συνήθειες παρά τις κακές>>, Σόμερσετ Μωμ (Βρετανός συγγραφέας).

Κακές συνήθειες είναι όλες εκείνες οι συνήθειες που απέκτησε ο άνθρωπος μετά από εσωτερική αδυναμία και ήττα της μάχης του "θέλω" και του "πρέπει". Υπάρχουν πολλά είδη κακών συνηθειών που μας προσδίδουν ικανοποίηση, αυταρχισμό, έλξη προς το απαγορευμένο, οφθαλμαπάτη και προσωρινή ευτυχία. Μεταφράζουμε το κακό σε δήθεν καλό και πορευόμαστε με αυτό επειδή έτσι μας βολεύει για να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας.


Κακή συνήθεια είναι το τσιγάρο. Ξέρεις ότι θα σε στείλει στον τάφο αλλά το καπνίζεις. Ξυπνάς το πρωί και η πρώτη σκέψη είναι η ζεστή κούπα του καφέ που συνοδεύεται σχεδόν πάντα από το τασάκι. Εκείνο το πρώτο τσιγάρο της ημέρας που με δύο ρουφηξιές ο καπνιστής νιώθει ολοκληρωμένος για να ξεκινήσει η μέρα του. Η καλύτερη παρέα του, μια μικρή τόση δα απόλαυση που οι μη καπνιστές κοροιδεύουν (και με το δίκιο τους). Εδώ λοιπόν ταιριάζει η φράση του Μωμ που για χατήρι του τσιγάρου παρατάς γυμναστική, υγιεινή ζωή, καθαρά πνευμόνια!

Κακή συνήθεια είναι το φαγητό. Αναστενάζουν οι ντουλάπες, τα ρούχα, τα κρεβάτια, οι ζυγαριές. Ένα βήμα πριν αρχίσεις να ζυγίζεσαι σε πλάστιγγα. Όπου γλυκό και σοκολάτα, όπου πίτσα και γύρο εσύ από πίσω σαν αχόρταγο ζώο έτοιμο να τα κατασπαράξει. Ξεχασμένες διατροφικές συνήθειες, ξεχασμένα ρούχα, ξεχασμένος και εσύ από τον Θεό μπροστά σε ένα ψυγείο στις τρεις τα χαράματα.

Κακές συνήθειες είναι να μιλάς σε έντονο τόνο, να κουνάς νευρικά τα πόδια, να σερφάρεις πολλές ώρες στο ίντερνετ, να θυμώνεις, να λερώνεσαι, να ονειροπολείς, να βρίζεις.

ΣΤΟΠ! Όλα αυτά είναι όντως κακές συνήθειες που ξεκινάνε όλες μα όλες από τον ανθρώπινο εσωτερικό μας κόσμο. Πάψτε πια όλοι να γίνεστε τόσο ενοχλητικοί σαν εμάς που τα κάνουμε. Και αν όλα αυτά σας φαίνονται τόσο απωθητικά για έναν άνθρωπο, υπάρχει μια συγκεκριμένη κακή συνήθεια που είναι η πιο σοβαρή όλων όσων προ ειπώθηκαν.

<<Στους ανθρώπους δίνουνε και μια δεύτερη ευκαιρία. Άντε και μια τρίτη σου λέω εγώ, χαριστική. Από εκεί και πέρα μανάρι μου, είναι πρέζα!>> Αλκυόνη Παπαδάκη. 

Αυτή είναι η χειρότερη συνήθεια. Το να δίνεις ευκαιρίες σε ανθρώπους. Να τον συγχωρέσεις τον καημένο τον ανθρωπάκο γιατί έσφαλε και είσαι άνθρωπος και μπορεί να σφάλεις και εσύ. Να τον συγχωρέσεις που σου μίλησε απότομα ή σε προσέβαλλε. Μία, δύο, τρεις ... δέκα! Όταν θα ξεχειλίσει το ποτήρι και εσύ θα συνεχίζεις να συγχωρείς είσαι άξιος της μοίρας σου. Σταματά μέχρι και ο ίδιος σου ο εαυτός να ασχολείται με εσένα. Καλά σου κάνει! Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να εισβάλλει με σπαθί στην ψυχή σου και να στην χαράζει. Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να κάνει τα νεύρα σου δαντέλες. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να πράττει όπως εκείνος επιθυμεί. Βλέπω τελευταία πως πιο εύκολα βάζουν ταμπέλες σε ανθρώπους οι θύτες παρά αναγνωρίζουν το μερτικό του λάθους στον εαυτό τους. "Εγωιστής, κυκλοθυμικός, ανώριμος, γεμάτος έπαρση, ανήθικος άνθρωπος" ... Βαστάτε λίγο όλοι εσείς. Αν νομίζετε πως έχετε έρθει στον κόσμο για να τον σώσετε, απλά νομίζετε! Εσείς αποτελείτε την προσωποποίηση της κακής συνήθειας παρά εμείς που την έχουμε.

<<Για κοίτα ρε... Για κοίτα κάτι αναμάρτητοι που συνωστίζονται για να λιθοβολήσουν πρώτοι>> Αλκυόνη Παπαδάκη. 

Πρέπει να μάθουν λοιπόν αυτοί που λιθοβολούν κάποιον για τις κακές του συνήθειες, πως και εκείνοι τείνουν να το κάνουν κακή συνήθεια του εαυτού τους το να δείχνουν με το δάχτυλο. Ποιος είναι ο πιο ένοχος από τις δύο αντίθετες πλευρές; Αυτός που κάνει κακό στον εαυτό του ή εκείνος που ζει εις βάρος του απέναντι; Η χρονιά άλλαξε, οι καιροί αλλάζουν, οι άνθρωποι παραμένουν ίδιοι όμως και τελικά αυτό είναι που πληγώνει περισσότερο. Γέμισε ο ντουνιάς με φιλόσοφους και προφεσόρες που το κήρυγμα πάει σύννεφο έτσι απλά για να καλύψουν την δική τους ανηθικότητα και ενοχή. Ακονίζουν πολύ όμορφα και περίτεχνα τις λέξεις και στις καρφώνουν στην πλάτη καλυμμένοι πίσω από την πρόταση "αν σε πείραξε συγνώμη". Και έτσι κάποια στιγμή, οι κακές συνήθειες κόβονται μαχαίρι. Τόσο απλά και χωρίς κανέναν απολύτως ενδοιασμό.

<<Μα ό,τι μας δένει στα παλιά 

είναι οι κακές συνήθειες 

το νιώθω τώρα καθαρά 

πως είναι αργά γι' αλήθειες>> 

(το άρθρο ¨Κακές συνήθειες¨ δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2015 από το AridaiaNews.gr)