Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2016

Η απομυθοποίηση του έρωτα!



<<Έρωτας σαν βροχή... Όχι σαν καταιγίδα... σαν βροχή. Να φεύγει και να έρχεται ... Να δυναμώνει και να χαμηλώνει... Να δροσίζει και να πνίγει... Ν'απορροφάται από την γη, να χάνεται ... Πως έζησα έτσι; Γιατί δέχτηκα κάτι μισό για'μένα; Γιατί προσπάθησα να κρατήσω στις χούφτες μου κάτι, που ήξερα ότι θα μου δώσει μόνο μια ψευδαίσθηση δροσιάς και μετά θα με αφήσει πιο διψασμένη από πριν, με τα χείλη ξερά και την καρδιά στεγνή;>> 
Λένα Μαντά 

Το πρόβλημα όλων, φίλων, γνωστών, ακόμα και το δικό μου ήταν πάντα ένας χωρισμός τι επακόλουθα έχει. Τις Μ.Χ (Μετά Χωρισμού) ημέρες που σου φαίνονται τόσο κρύες και μοναχικές, δεν θέλεις και πολλά πολλά εδώ που τα λέμε και φυσικά αυτό που δεν θες επ ουδενί είναι τον καθένα να σου λέει αν έχεις δίκιο ή άδικο και αν θα γυρίσει το πρόσωπο πίσω ή όχι. Το θέμα φυσικά είναι προσωπικό και πρέπει να σώσεις τώρα εσένα... Ο καθένας επιβάλλεται να σώσει τον εαυτό του ειδικότερα όταν όντως μια ιστορία έλαβε τέλος. Τις happy days γεμάτες έρωτα το πρόσωπο κατείχε πρωταρχική θέση στο μυαλό σου, στις κλήσεις του κινητού σου, στα facebook μηνύματά σου και γενικότερα στο καρνέ σου! Ξυπνούσες το πρωί και αντί να δεις τι ώρα είναι, έβλεπες αν το "μωρό" είχε στείλει <<καλημέρα>> ή αν πήρε τηλέφωνο και δεν το άκουσες. Εν ολίγοις, ήταν ο με ημερομηνία λήξης Θεός σου! Προσκύνημα, τάματα και βάλε καταστάσεις.


Όταν το φ-χ-ψ πρόσωπο κατείχε δικαιολογημένα την εξέχουσα θέση στη ζωή σου και ήταν, εκτός από γνώστης, και ένας άνθρωπος της καθημερινότητάς σου για την όποια περίοδο, θεωρείται λογικό και επόμενο να σου λείπει λόγω αυτής της συνήθειας που όλοι βρίζουν. Είναι συνήθεια το να ξέρεις πως από στιγμή σε στιγμή θα το ακούσεις ή θα το δεις. Για να μην κάνουμε όμως κύκλους γύρω από το θέμα, <<ό,τι δεν λύνεται κόβεται>> είπε ο Μέγας Αλέξανδρος και εφόσον οι αποφάσεις πάρθηκαν, έμειναν οι πράξεις. Εμπρός μάρς!

Α' βήμα: Μια καλή πρόταση θα ήταν να απομυθοποιήσουμε το πρόσωπο. Επικεντρώσου στα αρνητικά του, στα ελαττώματα του. Γνωρίζω πως κανείς δεν είναι τέλειος (σ.σ. και πως θα μπορούσε να είναι άλλωστε;) αλλά τώρα δεν είμαστε σε φάση αυτογνωσίας και ψυχανάλυσης αλλά σε φάση διάσωσης συναισθημάτων και ... δακρύων! Ξεκίνα να σκέφτεσαι, πως αντιδρούσε επάνω στα νεύρα του, τι σπαστικές κινήσεις ή συνήθειες είχε και με τι υπομονή αντιμετώπιζες τις παραξενιές του. Φέρε στο μυαλό το αηδιαστικό άρωμα που μπορεί να φορούσε κάποτε ή μια σαχλαμάρα που έκανε και "έπεσε" στα μάτια σου αλλά προσπάθησες επί ματαίω να ξεπεράσεις και απλά προσπέρασες. Θυμήσου εκείνες τις ωραίες και πλουσίου λεξιλογίου προσβολές που σε είχαν στολίσει σαν Χριστουγεννιάτικο δέντρο επάνω σε νεύρα και θυμό και οτιδήποτε το μετάλλαξαν από το "The perfect date" στο "The worst date" .

Β' βήμα: Από εδώ πάνε και οι άλλοι. Βγες παρέα με φίλους έξω, όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται. Διασκέδασε σαν έφηβος που ήξερες ότι μέχρι τις 00:00 που θα έπρεπε να γυρίσεις σπίτι, θα έπρεπε να περάσεις όχι απλά τέλεια αλλά εκπληκτικά για να έχεις να πεις στους συνομηλίκους σου τι έκανες την προηγούμενη θεσπέσια βραδιά. Πιες λίγο παραπάνω, χόρεψε, γίνε ο χιουμορίστας της παρέας και παίξε με τα μάτια σου γιατί ποτέ δεν ξέρεις από που θα σου χαμογελάσει η τύχη. Άλλωστε τα καλύτερα ραντεβού και οι καλύτερες γνωριμίες, ξεκίνησαν από "τυχαίες"! Επικεντρώσου στην προσωπικότητά σου και στη περίπτωση που είσαι και εσύ ο ανοιχτόμυαλος, ανοιχτόκαρδος και party animal άνθρωπος, μην αγχώνεσαι και ξέρεις πολύ καλά πως να κάνεις την κάθε βραδιά μαγική για εσένα.

Θα έπρεπε φυσικά να καλύψω και την αντιπέρα όχθη. Αυτών που ερωτεύονται και δεν θέλουν να κάνουν τίποτα από όλα αυτά, γιατί <<γιατί έτσι>>. Γιατί γουστάρουν τον πόνο του έρωτα (σ.σ λαϊκιστί τον πόνο της καψούρας), γιατί φυσικά η ελπίς πεθαίνει πάντα τελευταία και ποτέ δεν ξέρεις τι ξημερώνει η αυριανή ημέρα. Ο καιρός γαρ εγγύς για την επιστροφή του ασώτου. <<Όλα είναι θέμα επιλογών και αποφάσεων>> είναι η καραμέλα μου εδώ και πάρα πολύ καιρό σε φιλικές κουβέντες. Εσύ επιλέγεις τι θέλεις να κάνεις. Εγώ δεν είμαι ούτε η ειδικός, ούτε η ψυχαναλύτρια, ούτε η ψυχολόγος. Δεν μισώ και δεν αγαπώ τον έρωτα. Στα δικά μου μάτια η λέξη <<έρωτας>> έχει πολλές διαστάσεις, πολλές ερμηνείες και τον θεωρώ ένα από τα ανθρώπινα ευαγγέλια που ο καθένας το συγγράφει όπως εκείνος δικαιούται. Αυτό που θα πω και το κράτησα για το τέλος είναι το εξής: ο έρωτας είναι κατάρα. Είναι μια γλυκιά, όμορφη κατάρα. Είναι μια δύναμη που σε εξουσιάζει όσο και αν εσύ εναντιώνεσαι προς αυτή. Είναι τα λόγια που φεύγουν από μόνα τους πριν προλάβεις να σκεφτείς τι είπες. Όλα αυτά που θέλεις να μοιραστείς και μετά κόπων και βασάνων συγκρατείς. Ο έρωτας είναι αλήτης... και εσύ είσαι θύμα του! Σε ξεσηκώνει, σε ανεβάζει στα σύννεφα, σε πετάει στο έδαφος και στο τέλος, ενώ σε βλέπει ότι μάτωσες, σου ρίχνει ξύδι στη πληγή! Έτσι για να συνέλθεις...

(-- αφιερωμένο σε εκείνη την φωνή που κάθε βράδυ πριν σιγήσει, δεν θα ξεχάσει να περάσει μια βόλτα από το αυτί μου. Και δεν είναι έρωτας... )


<<Όσοι μας είδανε μαζί, 
τον έρωτα φοβούνται, 
δεν ξέρω αν μας ζηλεύουνε, 
ή απλώς αν με λυπούνται, 
δεν ξέρουν τι είναι το μαζί, 
γι'αυτό δεν αγαπούν ...>> 


(το άρθρο "Η απομυθοποίηση του έρωτα" δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 2015 από το AridaiaNews.gr)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου