Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016

Μην ζεις για να αντέχεις!


Κοίτα να δεις που έφτασε εκείνη η κουβέντα των γονιών στα αυτιά σου όταν κάποτε την άκουγες και σε αηδίαζε: <<Μην βιάζεσαι να μεγαλώσεις γιατί θα αναζητάς αυτά τα χρόνια σου>>.

Πόσο ανέμελος μπορείς να τριγυρνάς χωρίς να σε νοιάζει τίποτα σήμερα; Κάθε νέα μέρα που ξημερώνει έχει τις ευχάριστες ή δυσάρεστες εκπλήξεις της και εσύ καταλαβαίνεις ότι τις αντιμετωπίζεις 180 μοίρες διαφορετικά σε σχέση με δέκα ή περισσότερα χρόνια πριν. Δοκιμάζεσαι σαν άνθρωπος καθημερινά. Υπομονή, αντοχή, υπακοή, ανυπακοή, τέσσερις διαφορετικές λέξεις που ομοίως έχουν μια κατάληξη, "αντίδραση".

Οι ανθρώπινες αντιδράσεις κρίνονται πρωτίστως από την ψυχολογία του κάθε ανθρώπου στα ερεθίσματα που του δίνονται. Ο εγκέφαλος είναι το φίλτρο των πληροφοριών που καταφθάνουν σε αυτόν για να αντιδράσεις σε ό,τι σου δίνεται. Εκτός από εκείνες τις ημέρες που αρνείσαι να ακολουθήσεις το φίλτρο σου και έτσι πολύ απλά ζεις για να ζεις, μιλάς για να μιλάς, αντιδράς γιατί έτσι! Οι τέσσερις λέξεις που προαναφέρθηκαν για το δικό μου σκεπτικό έχουν τις δικές τους ερμηνείες:

Υπομονή: το χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός ανθρώπου του να δέχεται και να υπομένει οτιδήποτε δεν τον καλύπτει ή δεν τον ευχαριστεί γενικότερα και παρόλα αυτά για να αποφύγει δυσάρεστες καταλήξεις επιλέγει τον δρόμο της απραξίας ή της σιωπής. Χαρακτηριστικό γνώρισμα που ακόμα και ο πιο αντιδραστικός άνθρωπος ξεσκόνισε στον νου του αυτή την λέξη και την εφάρμοσε. Η υπερβολική χρήση της υπομονής φέρνει στο προσκήνιο το να καταπατούνται τα "θέλω" μας για λογαριασμό τρίτων. Να κρύβουμε αυτό που πραγματικά νιώθουμε ή σκεπτόμαστε προκειμένου να γίνουμε αρεστοί ή να μας δεχτούν. Συνήθως μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα υπομονής, αυτά τα καταπατημένα "θέλω" βγαίνουν στη φόρα και τότε κανείς από τον περίγυρο δεν νιώθει ικανοποιημένος. Και σε ένα σημείο ούτε ο άνθρωπος - θύτης νιώθει 100% την απόλυτη ικανοποίηση αλλά σίγουρα αναγνωρίζει στον εαυτό του την απελευθέρωση της φυλακής στην οποία ζούσε. Προφανώς και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις η υπομονή είναι ένα από αυτά που μας ενώνουν. Υποχωρώ - υποχωρείς - ζούμε καλά. Όταν και αν η υποχώρηση είναι εξ'ολοκλήρου μόνο από την πλευρά του ενός ατόμου, τότε το δεύτερο άτομο θα πρέπει να περιμένει την αρνητική συμπεριφορά του άλλου και φυσικά να σκεφτεί για το αν θα τραβήξει το σχοινί που τους ενώνει ή θα το χαλαρώσει προκειμένου ο απέναντι να πάρει την ανάσα που αποζητά.

Αντοχή: η αντοχή και η δύναμη είναι αδερφές. Δεν πάει πουθενά η μια χωρίς την άλλη. Αν δεν είσαι δυνατός, σαφώς και δεν αντέχεις. Γεννάται μέσα από ό,τι δυσάρεστο μπορεί να έχεις ζήσει και από αυτό τρέφεται. Τον άνθρωπο που αντέχει μην τον φοβάσαι. Όταν θα κουραστεί να αντέχει, πρώτα αντίκτυπο θα έχει στον εαυτό του και μετά σε εσένα. Συνήθως όμως η κουβέντα <<δεν έχει ανάγκη, αντέχει αυτός>> είναι πιο κοινή στο μυαλό όλων αντί να σκεφτούμε να κάνουμε την καθημερινότητα του απέναντι ή ακόμα και την δική μας ελαφρώς καλύτερη της προηγούμενης. Η αντοχή και η υπομονή δοκιμάζονται στην δύναμη σου να τις εξασκείς ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ! Κάθε μέρα εξαντλούνται και κάθε μέρα ξαναγεμίζουν.

Υπακοή: η ιδιότητα του ανθρώπου να δέχεται τα εξωτερικά του ερεθίσματα και να τα εφαρμόζει. Επίσης, υπάκουο θα μπορούσα να ονομάσω τον άνθρωπο που το "καλό αυτί" του τον ενώνει με τους συνανθρώπους. Αυτόν που ξέρει να ακούει. Για να συνδέσω την υπακοή με τις άλλες τρεις λέξεις, θα κρατήσω την πρώτη έννοια που της έδωσα. Μπορείς να δεχτείς ή, μάλλον, δέχεσαι να δεχτείς οποιοδήποτε εξωτερικό ερέθισμα σου επιφέρει η καθημερινότητα είτε σε αφορά είτε όχι. Αυτά που σε αφορούν είναι και αυτά που σε συνδέουν με την υπομονή σου, την αντοχή σου ή την ανυπακοή σου. Όταν θα τα δεχτείς, η υπομονή και η αντοχή δίνουν μάχη να είναι πρώτοι στρατιώτες της γραμμής γιατί βεβαίως, εδώ διακυβεύεται το "είναι" σου. Όταν δεν θα τα δεχτείς, καλωσορίζεις την ανυπακοή που βρέχει - χιονίζει, αρνείσαι να δεχτείς κάτι λιγότερο για εσένα.

Ανυπακοή: αρνούμαι να ακούσω οτιδήποτε δεν με εκπροσωπεί, δεν αντικατοπτρίζει τον χαρακτήρα μου ή είναι παράλογο κατά τα δεδομένα μου. Ανυπακοή συναντάς στον υπερβολικά εγωιστή άνθρωπο, ή στον αντιδραστικό, ή στον άνθρωπο που εξάντλησε την υπομονή του, την αντοχή του και την υπακοή σαν αρνητικό αποτέλεσμα όμως. Σε αυτόν που πλέον δεν θα δέχεται κάτι λιγότερο από όσα θέλει. Πόσες φορές έχουμε καταλάβει πως έφτασε ο κόμπος στο χτένι και το μοναδικό πράγμα που θέλουμε να κάνουμε εμείς ή ο απέναντι είναι να πει ένα τεράστιο "όχι σε όλα"; Ο υπερβολικά εγωιστής άνθρωπος, την ανυπακοή την έχει στο τσαντάκι του και με αυτή συμβαδίζει. Σε οποιαδήποτε δύσκολη στιγμή του, την χρησιμοποιεί σαν όπλο και αντεπιτίθεται. Ομοίως δρα και ο αντιδραστικός.

Ο λόγος ερμηνείας των τεσσάρων λέξεων είναι γιατί είναι τόσο εξέχουσες καθημερινά που σε κάνουν να νιώθεις άπραγος, στάσιμος και, ίσως σε μερικές περιπτώσεις, δυστυχισμένος. Σε περασμένο άρθρο είχα τονίσει πως την ζωή του ο καθένας την ορίζει εκείνος. Εκείνος είναι ο κυρίαρχος των επιλογών του. Είχα απερίσκεπτα ξεχάσει όμως το εξής, το να μην ξεχνάς πως είναι πολύ όμορφο να "κουβαλάς" και να πορεύεσαι με αυτές τις τέσσερις αρετές που η φύση σου παρέδωσε και οι γονείς σου "καλλιέργησαν" αλλά να μην είσαι δυστυχισμένος με αυτές. Οτιδήποτε και αν γίνει η υπερκατανάλωση αυτών, θα επιφέρουν την δυστυχία όχι μόνο την δική σου αλλά και των ανθρώπων του περιβάλλοντος σου. Αναμφισβήτητα δεν είναι όλα ρόδινα στη ζωή μας και υπάρχουν δυσκολίες που πρέπει να δώσεις αγώνα για να τις προσπεράσεις αλλά μην είσαι δυστυχισμένος με πράγματα ή γεγονότα ή ακόμα και ανθρώπους που εσύ συνεχίζεις να επιλέγεις. Ο Γιώργος, ο Χρήστος, η Βασιλική ή η Ιωάννα (όπως και αν σε λένε αναγνώστη μου) , μια φορά έρχεται στον κόσμο, άλλη δεν θα υπάρξει και άλλος όμοιός του δεν θα υπάρξει. Το δικό σου σημάδι, η δική σου γροθιά στο μαχαίρι, η δική σου προσωπικότητα και ευτυχία θα μείνουν αναμνήσεις στα μυαλά άλλων σαν λιθαράκι εδώ γύρω. Και όπως είπε και ο Chuck Palahniuk "όλοι πεθαίνουμε. Το στοίχημα δεν είναι να ζήσεις ο ίδιος για πάντα, αλλά να φτιάξεις κάτι άλλο που θα το κάνει".

Ζήσε ευτυχισμένος, μην ζεις για να αντέχεις. 

Σας εύχομαι Καλό Πάσχα. Η εβδομάδα των Παθών του Κυρίου μας να μην έχει αντίκτυπο στις δικές σας ζωές. 

Τάνια Πίντζου

<<Δρόμος η αγάπη χωρίς τελειωμό 
Ίσως να φεύγει ή ν' αρχίζει από εδώ 
ή μήπως ψάχνω για να αγαπηθώ 
Σε ό,τι μισώ...>> 


(το άρθρο "Μην ζεις για να αντέχεις!" δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο του 2016 από το AridaiaNews.gr)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου